به گزارش «تابناک البرز» اینجا پیام ماهدشت کرج است، شهرکی که روزی قرار بود پیام آور مهر برای ساکنانش باشد اما گویا جز رنج و محنت ثمره ای برای آنها نداشت.
کمی آن طرف تر از مهرشهر خوش آب و هوا با خانه های چندصد متری و ویلاهای خوش نشین، شهرکی ساخته شده که روزی قرار بود پیام آور مهر برای ساکنانش باشد اما گویا جز رنج و محنت ثمره ای برای آنها نداشت.
اینجا شهرک پیام ماهدشت کرج است، از جولان موش در کانال های آب تا بوی بد آزاردهنده مردم را کلافه کرده است، یکی از اهالی می گوید؛ حتی یک داروخانه نداریم، مرکز بهداشت هم از ساعت ۱۴ به بعد به داد مردم نمی رسد.
وی از نداشتن درمانگاه گلایه کرده و ادامه داد: برای تردد به ماهدشت اتوبوس نداریم و هزینه های رفت و آمد هم بالاست، جمعیتی ۱۷ الی ۲۰ هزار نفره از نداشتن دبیرستان رنج می برد، مگر درآمد کارگری چقدر است که فرزندمان را جای دیگر ثبت نام کنیم.
یکی از مادران می گوید؛ برای ثبت نام فرزندم به مدارس کیانمهر مراجعه کردم اما از ثبت نام پسرم سرباز زدند، قرار بود امسال دبیرستان پسرانه افتتاح شود اما این وعده محقق نشد، حتی فرهنگسرا و سالن ورزشی برای کودکان نداریم.
وی با اشاره به اینکه آب شرب شهرک پیام به قدری بی کیفیت است که سنگ کلیه گرفته و ناچار به خرید دستگاه تصفیه آب شده ایم، ادامه می دهد؛ دریغ از وجود یک کتابخانه که فرزندانمان آنجا مراجعه کنند و به مطالعه برای کنکور بپردازند.
خانم دیگری از معضل سگ های ولگرد اظهار ناراحتی کرده و می گوید؛ ما حتی از داشتن یک دستگاه ATM برای برداشت پول محرومیم، نبود پاسگاه موجب شده زنان با امنیت از خانه های خود حتی برای پیاده روی خارج نشوند.
وی ادامه می دهد؛ خانه بهداشت به جز چکاپ و قد و زن خدمات دیگری ندارد، پزشک متخصصی هم شهرک پیام مراجعه نمی کند تا به درد مردم برسد، نبود پزشک ظلم در حق ما بوده و در جواب اعتراضات ما گفته می شود هزینه دارد و ممکن نیست.
یکی دیگر از اهالی به نبود فروشگاه اشاره کرده و می گوید؛ حتی برای خرید میوه، سبزی و مایحتاج روزانه ناچاریم به بیرون از شهرک مراجعه کنیم، چند مغازه ای هم که وجود دارد از عدم دسترسی ما به کرج سوءاستفاده کرده و گرانفروشی می کنند.
وی ادامه می دهد: چند سال پیش ساختمانی با کاربری آموزشی ساخته شد تا دانش آموزان در آن تحصیل کنند اما بعدها به بهانه های مختلف رها شد، شیشه های ساختمان شکسته شده و درب و پنجره های آن را هم دزدیده اند.
این خانم اظهار داشت: ۲۰ روز مانده به مدرسه، آموزشگاه ابتدایی معراج را که دیوارهای آن ترک برداشته تعمیر کرده اند، مدرسه ای که ۲ سال ناایمن بود چگونه در مدت زمان کمی می تواند برای تحصیل دانش آموزان ایمن کرد.
وی با اشاره به اینکه مدرسه ۱۰۰۰ نفری با هر شیفت ۵۰۰ نفر و کلاس های ۴۰ نفره چه بازدهی می تواند داشته باشد، ادامه داد: از اینکه میهمان دعوت کنیم خجالت زده هستیم چرا که در حد و اندازه یک ده هم امکانات نداریم.
یکی دیگر از اهالی از نبود اینترنت و آنتن تلفن همراه گلایه کرده و می گوید؛ نبود فضاهای فرهنگی آسیب های اجتماعی را به حد اعلا رسانده به گونه ای که نوجوانان خود را با آمیزش جنسی سگ ها سرگرم می کنند.
وی ادامه می دهد؛ عدم استقرار نیروی انتظامی در شهرک پیام موجب شده شاهد انواع آسیب ها از سرقت گوشی تا خفت گیری، اعتیاد، شرب خمر و دیگر معضلات باشیم، مسئله ای که ناامنی را برای زنان و دختران به همراه دارد.
یکی دیگر از ساکنان مسکن مهر می گوید؛ دلمان را به یک آپارتمان ۸۰ متری خوش کرده ایم که امکاناتی ندارد، خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران هم در این واحدها سکونت دارند، چرا به درددل مردم نمی رسند؟
وی ادامه داد: دو شهیدی که جان خود را فدای اسلام کرده اند در شهرک پیام دفن شده اند، مزار آنها حتی یک سایبان ندارد، نوه های ما غیر از یک سرسره از داشتن وسیله بازی محرومند، مسئولان کمی به هم فکر مردم باشند.
این شهروند اظهار داشت: بارها مشکلات خود را به فرمانداری، شورا و شهرداری ارجاع داده ایم اما قدمی برنداشته اند، باید برای یک تماس تلفنی از منزل خارج شویم تا شاید بتوانیم ارتباط برقرار کنیم، دکل اینجا هم دکوری است.
به گفته اهالی تنها پارک شهرک پیام هم ناامن بوده و اهالی نامه اعتراضی خود را به مسئولین داده اند اما اتفاق خاصی نیفتاده است، آلاچیق های پارک تاریک بوده و متاسفانه در سایه نبود کلانتری به پاتوق معتادان تبدیل شده است.
ساکنان این شهرک ۲۰ هزار نفری به اندازه ای از مسئولین ناامید شده اند که خود را تبعید شده می دانند، چون کسی سراغی از آنها نمی گیرد، در خاتمه باید گفت آقایان انصاف به خرج دهید و قدمی برای این مردم رنج دیده بردارید.
ستاره احمدی
