چشم به راهان حضورش دل هایشان را هر روز آماده تر می کنند تا از فیض دیدارش بهره مند شوند، و نیمه شعبان بهترین فرصت برای این است که حاجت دیدار را بازگو کنند و امیدوارند که او می آید از راه و سر می زند دل ها.
چندمین نیمه شعبان است که در عمر خود تجربه می کنیم و دستهایمان به آسمان بلند است که خدایا منجی دلهای بشریت را برسان اما هنوز در حسرت دیدارش سر در گریبانیم همه و اشک از دیده هایمان جاری است وقتی در جهان پر ظلم و ستم جای خالی او را احساس می کنیم تا بیاید و بت های زمین را سرجایشان بنشاند.
امروز بیش از هر زمان دیگر بشریت نیازمند منجی موعود و آن ماه نمونه است تا غم ها را از دل انسان های ستمدیده بزداید. امید آمال جهان، مصلح کل اباصالح المهدی (عج) که با آمدنش پر می زند دل ها، دست بر دیوار کعبه ندا در می دهد، الا یا اهل العالم انا بقیه الله و خداوند هم در قرآن فرموده اند که بقیه الله خیرلکم.
هر غروب جمعه وقتی غمی جانگاه وجودمان را فرا می گیرد و غربتی عمیق در قلبمان جای می گیرد، دستهایمان ناخودآگاه به آسمان بلند می شود، دعای فرج بر لبهایمان نقش می بندد که الهی عظم البلا و برح الخفا...
اما همه ما سفارش شده ایم به امید. همه امیدواریم که روزی او از کوچه های باران خواهد آمد و غم های روزگاران را از دلهایمان خواهد شست. چشم های ما که گل برگ های تکیده ای بیش نیستیم به یاس نودمیده خود روشن خواهد شد و آن روز انشاءالله نزدیک است.
از زمانی که وصف او را شنیده ایم، عاشق و شیدای رخ نادیده گشته ایم، بر سر راه او منتظریم تا بیاید و ما در مقابلش بنشینیم. قلب عشاق او بشکسته و همچو گل در غم او پژمرده است، امان از فراموشی امان از غفلت ما، تو هستی و ما غافلیم و باید گفت اینکه نشناسند تو را غربت نیست، غربت آن است که یاران ببرندت از یاد.
چندمین نیمه شعبان است که در عمر خود تجربه می کنیم و دستهایمان به آسمان بلند است که خدایا منجی دلهای بشریت را برسان اما هنوز در حسرت دیدارش سر در گریبانیم همه و اشک از دیده هایمان جاری است وقتی در جهان پر ظلم و ستم جای خالی او را احساس می کنیم تا بیاید و بت های زمین را سرجایشان بنشاند.
امروز بیش از هر زمان دیگر بشریت نیازمند منجی موعود و آن ماه نمونه است تا غم ها را از دل انسان های ستمدیده بزداید. امید آمال جهان، مصلح کل اباصالح المهدی (عج) که با آمدنش پر می زند دل ها، دست بر دیوار کعبه ندا در می دهد، الا یا اهل العالم انا بقیه الله و خداوند هم در قرآن فرموده اند که بقیه الله خیرلکم.
هر غروب جمعه وقتی غمی جانگاه وجودمان را فرا می گیرد و غربتی عمیق در قلبمان جای می گیرد، دستهایمان ناخودآگاه به آسمان بلند می شود، دعای فرج بر لبهایمان نقش می بندد که الهی عظم البلا و برح الخفا...
اما همه ما سفارش شده ایم به امید. همه امیدواریم که روزی او از کوچه های باران خواهد آمد و غم های روزگاران را از دلهایمان خواهد شست. چشم های ما که گل برگ های تکیده ای بیش نیستیم به یاس نودمیده خود روشن خواهد شد و آن روز انشاءالله نزدیک است.
از زمانی که وصف او را شنیده ایم، عاشق و شیدای رخ نادیده گشته ایم، بر سر راه او منتظریم تا بیاید و ما در مقابلش بنشینیم. قلب عشاق او بشکسته و همچو گل در غم او پژمرده است، امان از فراموشی امان از غفلت ما، تو هستی و ما غافلیم و باید گفت اینکه نشناسند تو را غربت نیست، غربت آن است که یاران ببرندت از یاد.
