کد خبر: ۲۶۸۸۵۱
تاریخ انتشار: ۰۹ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۵:۵۰ 30 July 2016

امام جعفر صادق (ع) اقیانوسی از تمام علوم بود و دارای شخصیتی محوری در میان ائمه دوازده گانه (ع) است که به عنوان تدوینگر تعالیم امامیه و بنیانگذار مذهب جعفری شناخته می شود.
امروز تقویم ها در سکوت خود فقدان تو را به سوگ نشسته اند،امروز شهادت جانسوز ششمین شمع روشنگر، وصی پیغمبر، ناصر احکام خدا، تجسم اخلاص، صبر، بردباری و دریای عمیق علوم لدنی،صادق آل محمد(ص)است.
65 سال عاشقانه زیست و 34 سال را صادقانه امامت کرد آنگونه که رؤسای مذاهب در محضرش زانوی ادب می زدندو وقتی که بزرگواری و صداقتش مثل آفتاب اول صبح می درخشید حتی کوردل ترین و سرکش ترین دشمنان خدا به مقام شامخ او اعتراف می کردند.
کوهی از وقار بود، اقیانوسی از حکمت و فضیلت، دارای علمی بسیار و ادبی کامل، گستره ای از رحمت و عبادت که لحظه لحظه حیاتش از یاد و نام خدا سبز و سرشار بود.
عدالت را از پدرش امیرالمؤمنین(ع) به ارث برده بود،در نیمه شب های تاریک مدینه با کوله باری از هدیه، مستمندان و بینوایان را دلشاد می ساخت.
اما اندک اندک دیگر لحظه های واپسین فرا رسیده،اکنون فرزند دیگری از خاندان آل عبا و عالم دین خدا زهر تلخ دسیسه های پلیدان را می نوشد،اینک خوشه های زهرآگین کینه منصور دوانیقی،قلب سپیدش را هزار پاره کرده است.
آری،روزگار منصور از زهر او تلخ تر بود،زهری که آخرین نفس ها را از رئیس مذهب شیعه گرفت،از این ماتم و داغ سنگین و جانسوز چشم ملائک خون گریه کرد.
آری دیگر ماه صادقانه ستاره ها طلوع نخواهد کرد، دیگر نیمه های شب مأمورین سیاهدل عباسی، از دیوارهای خانه ولایت بالا نمی روند و جانشین خدا را از سجاده نماز،'همان نمازی که خود حضرت در آخرین وصیت خویش فرمودند:به شیعیان ما بگویید شفاعت ما به آنان که نماز را سبک می شمارند نخواهد رسید'،با سر و پای برهنه به دربار جور نمی برند.
هنوز کوچه پس کوچه های مدینه و عراق به یاد او هستند و داد مظلومیت سر می دهند،خاک بقیع مناجات های شبانه اش را فریاد می زند و سنگ هایش اشک خشکیده اش را به تفسیر می کشند.
هنوز بوی کلاس های باصفایش به مشام می رسد، ای امام علم و دیانت هنوز درس و مدرسه با یاد تو شروع می شود، ای آموزگار مکتب ارشاد،چقدر شاگرد داشتی ولی افسوس که چقدر تنها بودی.

مختصری از زندگانی حضرت امام صادق (ع)
آن حضرت در حوزه های مختلف معارف دینی، مشتمل بر عقاید، اخلاق و فقه دارای آموزه ای سامان یافته و گسترده بود و از همین جهت، بخش عمده ای از مواضع شیعیان در مواجهه با مذاهب و وجوه تمایز آنان نسبت به فرق گوناگون، بر بنیاد آموزه های آن حضرت شکل گرفته است.
حضرت امام صادق(ع) در تاریخ هفدهم ربیع الاوّل سال 83 هجری در مدینه منوّره به دنیا آمد.
مکنّی به (ابو عبدالله) و ملقّب به (صادق) است.(گفته می شود این لقب را پیامبر اکرم (ص) به ایشان داده است).
مدت زندگانی حضرت، 65 سال و مدت زمان امامت آن حضرت، 34 سال بود.آن حضرت 12 سال در مدینه با جدّ بزرگوارش امام سجّاد(ع) و 19سال با پدرش امام باقر(ع) زندگی کرد.
در این مدّت، دشواری ها و سختی های زندگی در حکومت حاکمان ظالم بنی امیّه را شاهد بود و همراه با پدرش در راه نشر معارف اهل بیت(ع) تلاش می کرد.

***عظمت علمی امام صادق (ع)
دوران 34 ساله امامت امام صادق (ع) ، عصر شکوفایی معارف اهل بیت (ع) بود. آن حضرت در این دوران از درگیری بنی امیه و بنی عباس و اشتغال آن ها به خودشان استفاده کرده و با توجه به نیاز شدید جامعه آن زمان و آماده بودن زمینه اجتماعی، با ایجاد یک حوزه وسیع علمی ودینی، به تربیت شاگردان بسیاری در زمینه های مختلف علمی و مذهبی پرداختند.
عده شاگردان معروف ایشان را تا چهار هزار نفر و مجموع آن ها را تا 12 هزار نفر هم نوشته اند. به این ترتیب آن حضرت ضمن مبارزه با شبهات مسموم بدعت گزاران، اسلام نام محمّدی را از زیر حجاب تیره و تار اسلام بنی امیه و بنی عباس بیرون آوردند.

**عصر شکوفایی معارف اهل بیت (ع)
عصر امام صادق (ع) در قرن دوم. ه ، عصر شکوفایی دانش، فقه، کلام، مناظره، حدیث و روایت و در آن سوی، عصر بدعت ها، گمراهی ها و گسترش مذهب های مختلف بود؛ بنابراین آن حضرت با توجه به نیاز جامعه آن روز و در پرتو شرایط آماده و آرامش به وجود آمده برای بنی هاشم به واسطه درگیری حکومت های بنی امیه و بنی عباس با تأسیس مجالس درس و مراکز علمی به تربیت شاگردان بسیار پرداخت.
آن حضرت با شرکت در مناظرات ومباحثات علمی و مذهبی علاوه بر آشکار ساختن چهره راستین اسلام و فقه آل محمّد، شبهات دروغ سازان و نیرنگ بازان اموی و عباسی را نیز پاسخ می گفت و توطئه های آنان را باطل می کرد.

***دستگیری از محرومان
مرحوم کلینی در کتاب اصول کافی از هشام بن سالم نقل کرده است: همین که پاسی از شب می گذشت امام صادق علیه السلام انبانی ازنان و گوشت و پول فراهم می آوردو آن را بر دوش می گرفت و به سوی خانه نیازمندان مدینه رهسپار شده و آن ها را در میانشان، تقسیم می کرد.
آنان نیز تا هنگامی که امام صادق (ع) از دنیا رفت و این کار متوقف شد او را نمی شناختند، آن هنگام بود که دانستند شخصی که شبانه به یاری شان می شتافت امام صادق (ع) بوده است.

***خیرخواهی و گذشت
امام صادق (ع) نیز همچون، دیگر ائمه هدی، مصداق روشن انسان کامل و نمونه عالی گذشت و خیرخواهی بودند.
در این باره گفته اند روزی، مردی به نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: پسر عموی ایشان، به آن حضرت ناسزا گفته و در این راه از چیزی فرو گذار نکرده است.
امام با شنیدن این سخن از جای برخاسته ودو رکعت نماز گزاردند و آن گاه چنین دعا کردند: 'خداوندا، من حق خود را بر او بخشیدم، جود و کرم تو از من بیشتر است او را ببخش و گفتار و کردارش را بر او مگیر' و پیوسته آن فرد را دعا می کردند.

***نماز ملکوتی
امامان معصوم، با تزکیه نفس و عبادت خالصانه خویش، صعودی شکوهمندانه بر قله های کمال انسانی داشتند. آنان در نماز و نیازشان، از مرز 'خود' گذشته و در وادی بی خودی سیر می کردند.
درباره نماز امام صادق (ع) گفته اند: روزی با حالی ملکوتی مشغول نماز بودند و آیات قرآن را در نمازتلاوت می کردند. ناگهان از حال رفتند. پس از لحظاتی که به حال عادی بازگشتند، حاضران از ایشان پرسیدند: 'این چه حالی بود که به شما دست داد؟' آن بزرگوار در پاسخ فرمودند: 'آیات قرآن را تکرار کردم، تا این که به حالتی رسیدم که گویی آن آیات را به طور مستقیم از زبان نازل کننده آیات، می شنیدم'.

***کار و تلاش
مکتب امام صادق (ع)، مکتب امامت، خلافت الهی و هدایت انسان ها است، و گاه حتی مکتب درس آموزی برای کسب روزی حلال.
ایشان خود پیوسته کار و تلاش می کردند و دیگران را هم به این امر، سفارش می نمودند و نمی خواستند که فردی در جامعه از کوشش برای کسب روزی حلال، باز ماند. ایشان کار و تلاش برای کسب روزی را وسیله حفظ آبرو تلقی کرده و می فرمودند: 'آدمی باید در پیِ کسب و کار برای حفظ آبروی خود باشد'.

***قناعت
امام صادق (ع) مصداق روشن کسانی بودند که کم مصرف می کنند و زیادبهره می دهند و هم مصداق آیه 67 سوره فرقان، در وصف بندگان راستین خدا: 'بندگان خالص خدا کسانی هستندکه در هزینه خود نه اسراف در پیش می گیرند و نه سخت گیری، بلکه در میان این دو، حد اعتدالی دارند'.
ایشان درباره میانه روی اقتصادی می فرمودند: 'من ضامنم که اگر کسی میانه رو باشد، فقیر نگردد'.

***ساده زیستی
امام صادق (ع) در همه شئون زندگی، سیره پیامبر اکرم (ص) را الگوی رفتار خود قرار داده بودند. در بسیاری از وقت ها، با کارگران و غلامان خود بر سر یک سفره می نشستند و بدون هیچ غروری با آنان هم غذا می شدند.
در خوردن غذا آرام و صبور بودند و هرگز با حرص و ولع غذا نمی خوردند و مانند برخی ازمتکبران، غذای مخصوص و متفاوت از دیگران نداشتند.

***شخصیّت علمی و معنوی
امام صادق (ع) از نظر علمی و معنوی دارای مقامی والا و ارزشمند بودند به گونه ای که می توان گفت همه علوم اهل بیت (ع) در وجود ایشان جمع بود.
ابن حجر (دانشمند اهل سنت) در کتاب صواعق در این باره می گوید: 'او، آن قدر مباحث فقهی را در جهان عرضه کرده که قبل و بعد او سابقه ندارد'.
و این نوشتار گوشه ای است از صدها و هزاران برجستگی های شخصیتی رئیس مکتب جعفری و همچنان محققان و دانشمندان در تحقیق علمی در خصوص این امام همام هستند.
25 شوّال المکرّم، مصادف است با سال روز شهادت مؤسّس مذهب حقّه شیعه اثنا عشری و احیاء کننده اسلام ناب محمّدی(ص)، حضرت جعفر بن محمّدٍ الصادق(ع).

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
وبگردی
آخرین اخبار