به گزارش تیتر شهر: دبی جزیره‌ای نام‌آشنا برای همه دنیا به‌ویژه ایرانی‌هاست زیرا این شهر پیشرفته یکی از مقاصد اصلی گردشگری در منطقه و جهان به‌حساب می‌آید. اگر نگاهمان را از دیدن جاذبه‌های مدرن دبی به سمت تاریخ این جزیره برگردانیم خواهیم دید 40 سال پیش یک تکه زمین خالی بدون آب شیرین با هوایی بسیار بد،"دبی"خوانده می‌شد. خاندان آل مکتوم از حدود قرن 19 به دبی هجرت کردند و در در آنجا مستقرشدند تا امروز شیخ نشینی آن را در دست دارند.افکار عمومی و برخی از کارشناسان، سفرهای متعدد و سرمایه‌گذاری ایرانی‌ها را دلیل پیشرفت این جزیره می‌دانند اما اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم سهم ایران در تردد 60 میلیون گردشگر در سال خیلی هم زیاد نیست و تنها یک و نیم درصد از مسافران و گردشگران دبی را ایرانی‌ها تشکیل می‌دهند. به‌عبارت‌دیگر اگر دبی به جایگاه بسیار بالایی در حوزه تجارت و اقتصاد رسیده، تنها به دلیل برنامه‌ریزی دقیق و تلاش مسئولان امارات بوده و این تفکر خاندان "آل مکتوم" است که از دبی چنین جزیره منحصربه‌فردی ساخته است. دبی در ابتدا از هیچ امکانات زیرساختی نظیر آب لوله‌کشی، فاضلاب و حتی خیابان‌بندی مناسب نیز برخوردار نبود اما با یک برنامه‌ریزی دقیق توانست در کمتر از 50 سال روستایی دورافتاده را به لاس‌وگاس خاورمیانه بدل کند و گردش مالی در حدود 880 میلیارد دلار را فراهم کند.
این‌که چرا دبی در بدترین شرایط توانست به چنین جایگاه ممتازی در ساخت‌وساز، تجارت الکترونیک، بارانداز و ترمینال تجاری خاورمیانه و یکی از مهمترین بنادر استراتژیک جهان تبدیل شود بحثی است که بسیار به آن پرداخته‌شده اما این بار می‌خواهیم این جزیره کوچک را با بزرگ‌ترین جزیره خلیج‌فارس یعنی قشم مقایسه کنیم. تنها جزیره کل منطقه که آب شیرین دارد و سه چشمه منحصربه‌فرد در آن می‌جوشد، زمین‌های حاصل خیزش از زمان‌های دور زبان زد خاص و عام بوده و همیشه مورد استقبال کشورهای استعماری و ابرقدرت ها قرار گرفته است. می‌خواهیم دبی را با قشم مقایسه کنیم، دبی جزیره‌ای که هیچ نداشت و امروز از پیست اسکی گرفته تا بلندترین برج تجاری را در خود جای‌داده و قشمی که همه‌چیز داشت و امروز همان داشته‌هایش را بربادرفته می‌بیند. قشم جزیره‌ای محروم از خیزش‌های بزرگ تجاری و اقتصادی است، جزیره‌ای که اگر بخواهیم با دبی مقایسه کنیم خواهیم دید مسئولین کشورمان طی سال‌های طولانی چه فرصت‌هایی را سوزانده‌اند و کشور را از چه امکاناتی محروم کرده‌اند.قشم همانند اسبی زین شده بود که تنها باید سوار می شدی و تو را راحت از هر جای دیگر به مقصد می رساند اما متاسفانه این جزیره زیبا قدم از قدم برنداشته است. اگر توجه خاصی به قشم شده بود ظرفیت آن را داشت که یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های گردشگری ساحلی جهان شود و قطعا به یک نام مشهور در سراسر جهان بدل می شد.
مقایسه آماری
قشم جربزه‌ای به وسعت 1491 کیلومترمربع است که 2/5برابر دومین جزیره خلیج‌فارس یعنی بحرین وسعت دارد. این در حالی است که دبی تنها 1287 کیلومتر وسعت داشته که 208 کیلومترمربع از قشم کوچک‌تر است. در قشم 68 شهر و روستا وجود دارد که جمعیتی در حدود 99 هزار نفر را در خود جای‌داده، دبی با 1میلیون 777هزار نفر جمعیتی در حدود 10برابر قشم رادار است که از این میان 17 درصد از کل جمعیت دبی را مهاجرین از کشورهای مختلف دنیا به‌ویژه جنوب شرق آسیا تشکیل می‌دهند. مجموع پروازهای ورودی داخلی و بین‌المللی به قشم در طول یک سال 1110 بار بوده است درحالی‌که فرودگاه دبی پر است از رکوردهای عجیب‌وغریب جهانی که در دنیا نظیری برایش وجود ندارد.
فرودگاه بین‌المللی دبی فرودگاه اصلی شهر دبی در کشور امارات متحده عربی است که پررفت‌وآمدترین فرودگاه جهان بر پایه جابه‌جایی مسافران بین‌المللی محسوب می‌شود و همچنین سومین فرودگاه پررفت‌وآمد جهان بر پایه شمار مسافر و ششمین فرودگاه پررفت‌وآمد بر پایه جابه‌جایی بار است.این فرودگاه پررفت‌وآمدترین قطب شرکت هواپیمایی برای ایرباس ای۳۸۰ بزرگ‌ترین هواپیمای دنیاست. در سال ۲۰۱۴ میلادی، فرودگاه بین‌المللی دبی ۷۰ میلیون مسافر و ۳۷ میلیون تن بار را جابه‌جا کرد و ۳۵۷٫۳۳۹ پرواز از این فرودگاه انجام شد. این فرودگاه دارای ۳ ترمینال است که گنجایش مجموعاً ۷۵ میلیون مسافر در سال را دارد. پایانه ۳ این فرودگاه، دومین سازه بزرگ جهان ازنظر مساحت و بزرگ‌ترین پایانه فرودگاهی در جهان است. بر پایه اطلاعات ژانویه ۲۰۱۵ میلادی، هر هفته بیش از ۸٫۰۰۰ پرواز توسط ۱۴۰ شرکت هواپیمایی به بیش ۲۷۰ مقصد جهان در ۶ قاره انجام می‌شد که یک رکورد به‌حساب می‌آید.
دبی دارای 193 هتل و 96 هتل بالای سه ستاره است و قشم با 28 هتل که تنها 1 هتل آن 4 ستاره است پذیرای گردشگران می‌باشد.سرانه و تولید ناخالص و بسیاری از شاخص‌های توسعه‌یافتگی را کنارم می‌گذاریم زیرا اگرنه جزیره قشم بلکه کل ایران را با دبی مقایسه کنیم نتایج مأیوس‌کننده‌ای خواهیم گرفت. اما مهمترین بخش این است که باید به عقب برگردیم و ببینیم چه‌کارهایی باید انجام می‌شده و نشده است و این‌چنین از جزیره کوچکی عقب‌افتاده‌ایم.جریانات تجزیه‌طلب پس از انقلاب،ناامنی‌ها و ترورها ، هشت دفاع مقدس و تحریم‌های بسیار سنگین از علل مهم عقب‌ماندگی ایران در سال‌های گذشته است. اما اگر پس از پایان جنگ و ثبات نسبی فضا در سال 1370 مسئولین با تمرکز بالا و با دعوت از کارشناسان خبره حوزه گردشگری برای توسعه قشم دست‌به‌کار می‌شدند امروز قشم می‌توانست در شرایط بسیار بهتری قرار بگیرد.
علی‌رغم آمارهای نجومی دبی خوب است بدانیم هیچ جاذبه تفریحی به‌جز ساحل و آب در این جزیره وجود ندارد درحالی‌که در قشم بیش از 210 مورد جاذبه طبیعی و تاریخی وجود دارد که می‌تواند هر گردشگری را متحیر سازد. تمامی ارزش جاذبه‌های دبی بناها و جزایر مصنوعی و امکانات دست‌ساز بشری است درحالی‌که جاذبه قشم در دنیا کم‌نظیر و گاها بی‌نظیر است غار نمک، جنگل‌های حرا دره ستارگان و بسیاری از جذبه‌های بی‌نظیری که چشم هر گردشگر خارجی و داخلی را خیره می‌کند.
همه این جاذبه‌ها نعمات خدادادی بود که قدرش را ندانستیم و امروز همان نعمات هم در معرض نابودی قرارگرفته است. فضاسازی محیط شهری جزیره، دعوت از سرمایه‌گذاران خارجی و معرفی جاذبه‌های منحصربه‌فرد، تأمین امنیت و ایجاد زیرساخت‌های رفاهی بیشتر، ساخت هتل‌ها و توسعه تمام‌عیار ورزش‌های آبی، تبلیغات گسترده جهانی جهت ورود گردشگران به جزیره و مشاهده اعجازهای آن می‌توانست در میان‌مدت رقیبی جدی برای دبی ایجاد کند. اما غفلت مسئولین سبب شد که چنین جزیره‌ای بی‌نظیر در جهان به مسائلی چون درگیری‌های قومی و مذهبی، قاچاق، بزهکاری‌های مختلف مبتلا شود و شرایط را از چیزی هست بدتر کند.
گردشگری نه یک مسئله فرعی بلکه صنعتی منحصربه‌فرد است زیرا با ورود یک گردشگر گردش مالی نه از بالا به پایین بلکه از سطح و میان مردم به‌طرف مسئولین و دستگاه‌ها حرکت می‌کند و سبب رشد و توسعه سریع‌تر می‌شود. اگر ما گردشگری ایران را توسعه دهیم چاه‌های نفت بسته خواهد شد و مردم ایران در شرایط بسیار بهتری زندگی می‌کنند. دبی سند خوبی برای اثبات این حرف است که اگر بخواهیم می‌توانیم. دبی خواست و توانست موفق شود، جزیره‌ای که با چهارپایان به مردم آب‌رسانی می‌کردند امروز از ماسه‌های سواحل خود درآمدزایی می‌کند و گردشگران با طی مسافت هزاران کیلومتر برای مشاهده جاذبه‌های مصنوعی آن از یکدیگر پیشی می‌گیرند.امید است روزی بتوانیم باافتخار از عملکرد مسئولین کشورمان دفاع کنیم و آن‌ها نیز نام نیکی در مسیر خدمت‌رسانی به مردم ایران به‌جا بگذارند.
