در رثای جانباز شهید ذوالفقار بهمنی؛
اکنون چند روزی است که جانباز شهید ذوالفقار بهمنی، به یاران شهیدش پیوسته است؛ شهیدی که مانند اغلب همرزمانش، زندگی خود را در راه مصلحتی بزرگتر از خود و خانواده اش گذاشت. او صلاح ملک و دین را بر همه آنچه در این دنیاست، ترجیح داد؛ تصمیمی که فقط با انگیزه‌ای خدایی می توانست انجام شود.
اکنون چند روزی است که جانباز شهید ذوالفقار بهمنی، به یاران شهیدش پیوسته است؛ شهیدی که مثل همه ما یک زندگی معمولی داشتند با فراز و نشیب های خودش. در سال 1335 متولد شد و در 12 آبان 1395 پس از سال ها رنج و ناشی از جراحت و جانبازی به شهادت رسید و از میان ما رفت؛ همان گونه که همه جاماندگان از قافله شهادت در آرزویش هستند.
به گزارش «تابناک»، شهید سرافراز بهمنی به مانند اغلب همرزمانش، زندگی خود را در راه مصلحتی بزرگتر از خود و خانواده اش گذاشت. او صلاح ملک و دین را بر همه آنچه در این دنیاست، ترجیح داد؛ تصمیمی که فقط با انگیزه‌ای خدایی می توانست انجام بشود و عاقبت این تصمیم پشیمانی نداشته باشد، وگرنه گذشتن از مال دنیا و سود مادی (آن هم سود حلال و زلال) کار آسانی نیست؛ به خصوص اگر طرف دیگر انتخاب، همراه با ضرورت از جان گذشتگی باشد.
بر اساس این گزارش، این شهید والامقام از جمله شهدایی بود که با وجود شرایط مساعد زندگی مادی، تکلیف خود را حضور در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تشخیص داد. افراد نزدیک به شهید بهمنی در این باره به تابناک گفته اند: «پدر این جانباز شهید که در بروجرد فرد خوشنامی هستند و به تدین و حمایت از انقلاب اسلامی مشهور می باشند، از دوران قبل از انقلاب در بازار بروجرد کسب و کاری داشتند که مدیریت آن بر عهده شهید ذوالفقار بهمنی بود. این کار تا بعد از انقلاب هم ادامه داشت. با پیروزی انقلاب و زمانی که در بازار درآمد روزانه آنها به طور متوسط حدود پنج هزار تومان (5000) بود این شهید عزیز بخاطر احساس تکلیف مبنی بر ضرورت پاسداری از انقلاب اسلامی نوپا تصمیم می گیرد که وارد سپاه پاسداران بشود در حالی که حقوق یک پاسدار حدودا دو هزار تومان (2000) در ماه بوده است؛ یعنی درآمد ماهانه ای کمتر از نصف درآمد روزانه در بازار آزاد».
در واقع این یک شاخصه بسیار مهم و قابل ذکر در شخصیت ایشان بود. بدین ترتیب که خیلی راحت از منافع خودش برای حفظ اسلام و انقلاب می گذشت. این توصیه امام راحل (رض) را زیاد تکرار می کردند که: "حب الدنيا رأس کل خطیئه" (یعنی دنیا دوستی منشا همه انحرافات و اشتباهات است).
دومین ویژگی قابل توجه شهید بزرگوار، سختکوشی عمومی و ثبات قدم در عرصه جهاد و دفاع از ارزش ها بود. این جانباز شهید به طور کلی خیلی سختکوش بودند و نقص عضو عارض شده در جنگ و پیامدهای دردناک آنها اصلا باعث یکجانشینی این جانباز شهید نشد و در دفاع از انقلاب اسلامی هیچ وقت میدان را خالی نکردند. منظور از جهاد هم فقط جهاد نظامی نیست. ایشان بر اساس امکان و توانی که داشتند همیشه در دو جبهه از انقلاب دفاع می کردند. جبهه اول جبهه روشنگری و مبارزه با جریان ضد انقلاب داخلی است. ایشان و دوستان همفکرشان از همان اوایل انقلاب در شهرستان بروجرد عضو فعال مبارزه با تبلیغات منفی گروهک هایی مثل منافقین و مارکسیست ها بودند.
آنها با چاپ مقاله و سخنرانی تلاش می کردند فضای مسموم آن روزها را ترمیم کنند. بعدها در کردستان و دیگر نقاط کشور هر جا که جریان کور ضد انقلاب فتنه ای برپا می کرد، از انجام تکلیف در حد توان قصور نمی کرد. یک اصل اساسی در سبک زندگی ایشان دفاع تمام عیار از حق بود تا جایی که اگر رنجشی هم از ایشان در دل کسی باشد، احتمال زیاد از این ناحیه است، وگرنه حسن خلق این شهید در میان همه مشهور است و تشیع جنازه باشکوه ایشان آن را به خوبی نشان داد. به تعبیر خودشان: "در دفاع از حق نباید رودبایستی و تعارف داشت، وگرنه مثل کربلا دوباره کار از کار خواهد گذشت."
جبهه دوم حضور در میادین رزم نظامی بود، اعم از جبهه‌های غرب، جنوب و یا درگیری با منافقین و تروریست ها در شهرهای کشور. این جانباز شهید با نشان دادن لیاقت خود این افتخار را داشت که در دو مرحله فرماندهی نیروهای اعزامی استان لرستان به جبهه جنوب را به او واگذار کنند. در مرحله دوم که با عملیات الی بیت المقدس مصادف بود (سال 1361) وقتی مشغول سرکشی به رزمندگان در خط مقدم منطقه عملیاتی خرمشهر بودند، از ناحیه دو چشم و کتف راست مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و به درجه جانبازی نائل می شوند.
نکته مهم این است، هرچند این حادثه 64 درصد از کارافتادگی را در 26 سالگی به ایشان تحمیل می کند، مانع حضور ایشان در خطوط مقدم نمی شود تا اینکه بعدها و با دستور فرماندهی از اعزام ایشان به مناطق عملیاتی جلوگیری شود. بعد از آن ایشان به فرماندهی پادگان آموزشی شهید محلاتی مشغول می شود تا در امر انتقال تجربیات به دیگران کمک کند.
این جانباز سرافراز از عمق وجود اعتقاد داشت تا وقتی توانی هست، باید در مقابل جبهه استکبار و عوامل خرد و کلان آن ایستاد و با آنها مبارزه کرد تا دشمنان به خود اجازه ندهند، باز تاریخ را تکرار کنند و امام مسلمین را مثلا یا به قتلگاه بکشانند یا او را مجبور به سازشی از سر تنهایی و غربت کنند. این اواخر که یکی از رسانه ها با ایشان مصاحبه ای کرده بود، در جواب به یکی از سؤالات گفته بودند، با وجود تمام رنج ها و مرارت ها، اگر باز هم لازم باشد با افتخار و سربلندی حاضرم جان خود و جسم رنجورم را در راه اطاعت از دستورات ولی امر مسلمین فدا کنم. چه چیزی غیر از عشق خالصانه می تواند انسان را به این درجه برساند؟
در بعد فردی این شهید سعید به چند ویژگی در میان اقوام و دوستان مشهور بودند. بخصوص به داشتن اخلاص، تواضع، کمک بی دریغ به دیگران و ولایت پذیری محض. ایشان همچنین اهمیت زیادی برای صله رحم قائل بودند و همواره خانواده و نزدیکان را به این فریضه الهی توصیه میکردند.
در حد توان و امکانی که داشتند به تلاوت قرآن می پرداختند و بسیار اهل دعا و مناجات بودند. ارادت خالصانه نسبت به اهل بیت (ع) رکن مهمی در زندگی ایشان بود. حرف از کلام الله مجید به میان آمد، بد نیست که اشاره شود ایشان به این آیه شریفه از سوره مبارکه احزاب خیلی علاقه مند بودند و با عشق وافری آنرا بر زبان جاری می کردند، آنجا که می فرماید: مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا (در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند - و در راه او شربت شهادت نوشیدند - و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند).
و اما ختم کلام؛ از زبان فرزند این شهید بزرگوار: «خیلی ها در این روزها با پیام های تسلیت خود، تسلی بخش خانوده ما بودند و تعابیر زیبایی هم به کار برده می شد. تمایل دارم حسن ختام این گزارش، ذکر یکی از همین پیام های محبت آمیز باشد که الحق و الانصاف کوتاه و زیباست. پدر شما اجر رزمندگی، جانبازی، صبوری و شهادت را با هم دارد، خوش به حالتان که چنین پدری دارید و تسلیت که گرمای حضورش غروب کرد. خدا بر مقامش بیفزاید و شفیع شما و ما باشد. آمین. فاتحه و صلوات.
به گزارش «تابناک»، شهید سرافراز بهمنی به مانند اغلب همرزمانش، زندگی خود را در راه مصلحتی بزرگتر از خود و خانواده اش گذاشت. او صلاح ملک و دین را بر همه آنچه در این دنیاست، ترجیح داد؛ تصمیمی که فقط با انگیزه‌ای خدایی می توانست انجام بشود و عاقبت این تصمیم پشیمانی نداشته باشد، وگرنه گذشتن از مال دنیا و سود مادی (آن هم سود حلال و زلال) کار آسانی نیست؛ به خصوص اگر طرف دیگر انتخاب، همراه با ضرورت از جان گذشتگی باشد.
بر اساس این گزارش، این شهید والامقام از جمله شهدایی بود که با وجود شرایط مساعد زندگی مادی، تکلیف خود را حضور در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تشخیص داد. افراد نزدیک به شهید بهمنی در این باره به تابناک گفته اند: «پدر این جانباز شهید که در بروجرد فرد خوشنامی هستند و به تدین و حمایت از انقلاب اسلامی مشهور می باشند، از دوران قبل از انقلاب در بازار بروجرد کسب و کاری داشتند که مدیریت آن بر عهده شهید ذوالفقار بهمنی بود. این کار تا بعد از انقلاب هم ادامه داشت. با پیروزی انقلاب و زمانی که در بازار درآمد روزانه آنها به طور متوسط حدود پنج هزار تومان (5000) بود این شهید عزیز بخاطر احساس تکلیف مبنی بر ضرورت پاسداری از انقلاب اسلامی نوپا تصمیم می گیرد که وارد سپاه پاسداران بشود در حالی که حقوق یک پاسدار حدودا دو هزار تومان (2000) در ماه بوده است؛ یعنی درآمد ماهانه ای کمتر از نصف درآمد روزانه در بازار آزاد».
در واقع این یک شاخصه بسیار مهم و قابل ذکر در شخصیت ایشان بود. بدین ترتیب که خیلی راحت از منافع خودش برای حفظ اسلام و انقلاب می گذشت. این توصیه امام راحل (رض) را زیاد تکرار می کردند که: "حب الدنيا رأس کل خطیئه" (یعنی دنیا دوستی منشا همه انحرافات و اشتباهات است).
دومین ویژگی قابل توجه شهید بزرگوار، سختکوشی عمومی و ثبات قدم در عرصه جهاد و دفاع از ارزش ها بود. این جانباز شهید به طور کلی خیلی سختکوش بودند و نقص عضو عارض شده در جنگ و پیامدهای دردناک آنها اصلا باعث یکجانشینی این جانباز شهید نشد و در دفاع از انقلاب اسلامی هیچ وقت میدان را خالی نکردند. منظور از جهاد هم فقط جهاد نظامی نیست. ایشان بر اساس امکان و توانی که داشتند همیشه در دو جبهه از انقلاب دفاع می کردند. جبهه اول جبهه روشنگری و مبارزه با جریان ضد انقلاب داخلی است. ایشان و دوستان همفکرشان از همان اوایل انقلاب در شهرستان بروجرد عضو فعال مبارزه با تبلیغات منفی گروهک هایی مثل منافقین و مارکسیست ها بودند.
جبهه دوم حضور در میادین رزم نظامی بود، اعم از جبهه‌های غرب، جنوب و یا درگیری با منافقین و تروریست ها در شهرهای کشور. این جانباز شهید با نشان دادن لیاقت خود این افتخار را داشت که در دو مرحله فرماندهی نیروهای اعزامی استان لرستان به جبهه جنوب را به او واگذار کنند. در مرحله دوم که با عملیات الی بیت المقدس مصادف بود (سال 1361) وقتی مشغول سرکشی به رزمندگان در خط مقدم منطقه عملیاتی خرمشهر بودند، از ناحیه دو چشم و کتف راست مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و به درجه جانبازی نائل می شوند.
نکته مهم این است، هرچند این حادثه 64 درصد از کارافتادگی را در 26 سالگی به ایشان تحمیل می کند، مانع حضور ایشان در خطوط مقدم نمی شود تا اینکه بعدها و با دستور فرماندهی از اعزام ایشان به مناطق عملیاتی جلوگیری شود. بعد از آن ایشان به فرماندهی پادگان آموزشی شهید محلاتی مشغول می شود تا در امر انتقال تجربیات به دیگران کمک کند.
این جانباز سرافراز از عمق وجود اعتقاد داشت تا وقتی توانی هست، باید در مقابل جبهه استکبار و عوامل خرد و کلان آن ایستاد و با آنها مبارزه کرد تا دشمنان به خود اجازه ندهند، باز تاریخ را تکرار کنند و امام مسلمین را مثلا یا به قتلگاه بکشانند یا او را مجبور به سازشی از سر تنهایی و غربت کنند. این اواخر که یکی از رسانه ها با ایشان مصاحبه ای کرده بود، در جواب به یکی از سؤالات گفته بودند، با وجود تمام رنج ها و مرارت ها، اگر باز هم لازم باشد با افتخار و سربلندی حاضرم جان خود و جسم رنجورم را در راه اطاعت از دستورات ولی امر مسلمین فدا کنم. چه چیزی غیر از عشق خالصانه می تواند انسان را به این درجه برساند؟
در بعد فردی این شهید سعید به چند ویژگی در میان اقوام و دوستان مشهور بودند. بخصوص به داشتن اخلاص، تواضع، کمک بی دریغ به دیگران و ولایت پذیری محض. ایشان همچنین اهمیت زیادی برای صله رحم قائل بودند و همواره خانواده و نزدیکان را به این فریضه الهی توصیه میکردند.
در حد توان و امکانی که داشتند به تلاوت قرآن می پرداختند و بسیار اهل دعا و مناجات بودند. ارادت خالصانه نسبت به اهل بیت (ع) رکن مهمی در زندگی ایشان بود. حرف از کلام الله مجید به میان آمد، بد نیست که اشاره شود ایشان به این آیه شریفه از سوره مبارکه احزاب خیلی علاقه مند بودند و با عشق وافری آنرا بر زبان جاری می کردند، آنجا که می فرماید: مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا (در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند - و در راه او شربت شهادت نوشیدند - و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند).
و اما ختم کلام؛ از زبان فرزند این شهید بزرگوار: «خیلی ها در این روزها با پیام های تسلیت خود، تسلی بخش خانوده ما بودند و تعابیر زیبایی هم به کار برده می شد. تمایل دارم حسن ختام این گزارش، ذکر یکی از همین پیام های محبت آمیز باشد که الحق و الانصاف کوتاه و زیباست. پدر شما اجر رزمندگی، جانبازی، صبوری و شهادت را با هم دارد، خوش به حالتان که چنین پدری دارید و تسلیت که گرمای حضورش غروب کرد. خدا بر مقامش بیفزاید و شفیع شما و ما باشد. آمین. فاتحه و صلوات.
