تابناک تهران - زنان قشری تاثیرگذار در تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در جامعه هستند. موفقیت های چشم گیر آنان در عرصه انتخابات شوراهای شهر و روستا نشان از نقش موثر بانوان در پیشبرد اهداف جامعه دارد.
مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت و گوها و ... به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.
**شورای شهر و روستا عرصه حضور زنان
حضور پرشمار زنان و موفقیت چشم گیر آنان در عرصه انتخابات شوراها سبب شد تا روزنامه در گزارش ها و یادداشت هایی به آن بپردازند.
روزنامه «ایران» در گفت‌وگویی با مریم احمدزهی دهیار و یکی از زنان عضو شورای «افضل آباد پشتکوه» در خاش و با درج عنوان «افزایش سهم زنان در شوراهای شهر و روستا»، نوشت: مردهای روستا بیشتر کشاورزی و دامداری می‌کنند عده‌ای هم در مرزبانی فعالند و آنهایی هم که دانشجو هستند شرایط سنی برای نامزدی در انتخابات را نداشتند. بنابراین با مشورت اهالی روستا و توافق مردها قرار شد زنان وارد شورای روستا شوند و به امور روستا رسیدگی کنند.
در ادامه می خوانیم: 18 هزار زن در برابر 269 هزار مرد، به میدان رقابت شوراهای شهر و روستا وارد شدند تا در یک مبارزه سخت و نفس گیر، چندین کرسی شهرو روستا را از آن خود کنند. از این 18 هزار زن، بیش از 6 هزار زن در شهرها و مابقی یعنی حدود 11 هزار زن هم در روستاها به مصاف رقیبان خود رفتند. در حقیقت زنان روستایی با افزایش آمار قابل توجه خود در ثبت‌نام‌ها، از پیش از اعلام نتایج نهایی، نوید دستیابی به موفقیت بیشتری را می‌دادند. این درحالی بود که در دوره چهارم 12 هزار زن کاندیدا شده بودند. هم اکنون نیز 3 هزار زن فقط به عنوان عضو اصلی و یک هزار و 544 زن نیز به عنوان دهیار در شهر و روستاها مشغول بکارند.
روزنامه «اعتماد» در گزارشی با انتخاب عنوان «شوراهای زنانه در سیستان و بلوچستان»، می نویسد: خبر انتخاب ٤١٥ زن در شوراهای شهر و روستای استان سیستان و بلوچستان در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای داشت. این اتفاق از دید بسیاری از رسانه‌ها و مردم عجیب و تحسین‌برانگیز بود. حضور پررنگ زنان در انتخابات استانی که معمولا نام آن با محرومیت و توسعه‌نیافتگی مطرح می‌شود، خبری قابل توجه بود. نشانی مثبت از پیشرفت جامعه زنان در پهناورترین استان کشور. اماروستا به روستا و شهر به شهر دلایل حضور زنان سیستان و بلوچستان یا کناره‌گیری‌شان بسیار متفاوت است.
در ادامه این گزارش آمده است: نتایج انتخابات شورای شهر و روستا اعلام شده و در استان سیستان و بلوچستان نام ٤١٥ زن در میان منتخبان است. سمیه هم می‌توانست یکی از آنها باشد یا دست کم‌شانسش را برای انتخاب شدن امتحان کند. همسرش می‌گوید: «تصمیم گرفته شد زنان روستا کنار بروند و فقط مردان رقابت کنند.» خودش می‌گوید: «به خاطر پدر شوهرم انصراف دادم. سن و سالی از او گذشته، درست نبود ثبت نام کرده باشد و رای نیاورد.»
روزنامه «شرق» در یادداشتی به قلم آذر منصوری و با انتشار عنوان «زنان آمدند، انتخاب کردند و انتخاب شدند»، آورد: انتخابات به پایان رسید و جامعه شاهد حضور پرشور زنان؛ چه در پای صندوق‌های رأی و چه در نتایج انتخابات شوراهای شهر و روستا بود؛ به‌طوری‌که براساس اخبار، برای اولین‌بار در تاریخ شورای شهر تهران، شاهدیم که به 6 زن جواز ورود را داده‌اند در حالی که در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان، بیش از ٤٥٠ نفر از زنان در فهرست منتخبان شهر و روستا شگفتی آفریدند و انتخاب شدند. از سوی دیگر، حضور زنان در پای صندوق‌های رأی رکوردی تاریخی از خود به جا گذاشت به‌طوری که آمارها از حضور ٦٠ درصدی رأی زنان خبر می‌دهد.
در ادامه این یادداشت می خوانیم: به نظر می‌رسد بااین‌حساب شرایط احقاق حقوق زنان در دولت دوازدهم، باید تداوم این مسیر از سوی دولت باشد. نگاهی به کارنامه رئیس دولت یازدهم حکایت از آن دارد که در چهار سال گذشته گام‌های مؤثری برای ارتقای جایگاه زنان برداشته شده و این‌گونه نبوده که فقط در تبلیغات انتخاباتی پای حقوق زنان به میان بیاید، اما با وجود اقدامات مؤثر دولت در این زمینه ما با شکاف جنسیتی عمیق و نگران‌کننده‌ای روبه‌رو هستیم. این شکاف جنسیتی حاکی از نبود فاصله دسترسی زنان در مقایسه با مردان به شاخص‌های توسعه است و تا زمانی که اوضاع چنین باشد، مسیر توسعه کشورمان ناهموار خواهد بود.
روزنامه «شهروند» در گفت وگویی با محمد اکبرچاکرزهی فرماندار خاش با انتخاب عنوان «شهرهای جنوب شرق در دست زنان»، می نویسد: یک‌سوم زنانی که در انتخابات ثبت‌نام کرده بودند، به شورای شهر راه یافتند. در حال حاضر معاون فرماندار یا استاندار مدیرکل، شهردار یا تعداد زیادی بخشدار در سطوح بالا و میانی استان و شهرستان زنان هستند و این نگاه در شوراها هم تسری یافته است. فقط ٤٦٧ نفر در انتخابات این دوره خاش ثبت‌نام کردند که بالاترین آمار در سطح استان است و از این تعداد ١٣١ نفر به شورا راه پیدا کردند. خیلی از این زنان تحصیلکرده با هدف نقش‌آفرینی در عرصه‌های فرهنگی-اجتماعی و توسعه روستاهایشان در انتخابات ثبت‌نام کردند تا زمینه‌ای برای تقویت جایگاه زنان و نقش‌آفرینی زنان در حوزه‌های اجتماعی باشند.
در ادامه این گفت گو آمده است: وضعیت حالا با گذشته‌های دور که زنان حق تحصیل نداشتند، تفاوت دارد و این محدویت‌ها الان برداشته شده است. زنان بلوچ در دانشگاه‌های معتبر بدون هیچ محدودیتی درس می‌خوانند و تعصباتی که در گذشته بوده از بین رفته است.
روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «دمکراسی زنانه در سیستان و بلوچستان»، نوشت: حضور زنان در شوراهای شهرو روستاها در 29 اردیبهشت سال جاری رکوردی بی‌سابقه را رقم زد؛ رکوردی که تنها مختص به کاندیداهای زن نمی‌شد؛ حضور گسترده زنان به خصوص در مناطقی که در آنها از محدودیت‌های بیشتری برخوردارند، رکوردی تازه بود که نشان‌دهنده رشد آگاهی این قشر به حقوق از دست‌رفته یا فراموش‌شده‌شان بود. این اتفاق از شهرهای بزرگ تا روستاهای کوچک و دورافتاده در بلوچستان رخ داد تا برای بار اول، 30 درصد لیست امید(لیست راه‌یافته به شورای شهر) را زنان تشکیل دهند و 6 زن به شورای شهر تهران، ری و تجریش راه پیدا کنند.
در ادامه این گزارش می خوانیم: از طرفی 415 زن وارد شوراهای شهر و روستاهای سیستان و بلوچستان شدند و به گفته کارشناسان مسائل شهری و غیرشهری، این بلوغ اجتماعی و سیاسی مردم این استان تحسین برانگیز بوده. راهیابی این تعداد بالای زن به پنجمین دوره شوراها با توجه به محدودیت‌های فراوانی که برای زنان در این مناطق وجود دارد، گویای افزایش قابل توجه حضور زنان در این شوراها است.
**سینما و تاثیرگذاری بر مخاطب
هنر گوهر بسیار گرانبهایی است که ارزش و گرانبهاییِ آن فقط بدین جهت نیست که دل‌ها و چشم‌هایی را به خود جذب می‌کند بلکه این یک موهبت و عطیه الهی است که در اختیار بشر قرار گرفته در این میان سینما به عنوان هنر هفتم از جایگاه ویژه ای برخوردار است. موضوعی که در گزارش های امروز روزنامه ها در کانون توجه قرار گرفت.
روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «رنگ‌های تعیین‌کننده خبرنگاران جشنواره «کن»»، نوشت: برای کسانی که در طی سال‌های اخیر به جشنواره فیلم کن رفت و آمد دارند رنگ کارت‌ها امر و اتفاقی عادی است. رنگ‌بندی کارت‌ها طبقه و دسته شما را نشان می‌دهد و به شما یادآوری می‌کند که بر اساس این رنگ‌ها به چه امکاناتی دسترسی دارید و چه امکاناتی در اختیار شما قرار نخواهد گرفت! مسئولان جشنواره کن هر ساله کارت‌های حاضران در این رویداد سینمایی را در چند رنگ با سطوح دسترسی متفاوت صادر می‌کند تا از طریق سیستم اولویت‌بندی از هرج و مرج در این جشنواره پرطرفدار سینمایی جلوگیری کنند.
در ادامه این گزارش می خوانیم: جشنواره بین‌المللی فیلم کن دوره هفتادم خود را چند روزی است آغاز کرده، رویدادی که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های سینمایی جهان سالیانه میزبان هزاران نفر از فیلم‌سازان، خبرنگاران و دیگر اهالی سینماست و در میان این ازدحام میهمان، مطمئنا استفاده از یک سیستم اولویت‌بندی می‌تواند به مدیریت بهتر جشنواره کمک زیادی کند. تمامی فعالان سینمایی در سراسر جهان که متقاضی حضور در جشنواره کن هستند، پس از ارسال درخواست آنلاین و ارسال مدارک، در صورت تائید از سوی مسئولین جشنواره مجوز رسمی شرکت در این جشنواره را کسب می‌کنند.
روزنامه «خراسان» در گزارشی با انتخاب عنوان «ادای احترامی به بزرگان سینمای ایـران که درگیر بیماری هستند»، می نویسد: هنرپیشه ها بخشی از خاطرات جمعی ما هستند. آن ها با آثارشان احساسات مشترکی را به ما می رسانند و در یاد ها ماندگار می شوند. هنرمندان بار ها در فیلم های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی در بستر بیماری دیده شده یا درگذشته اند. آن ها در زندگی واقعی هم مانند نقش هایی که بازی می کنند، دچار بیماری می شوند و گاهی به همین دلیل، تصویرشان از قاب تلویزیون یا پرده سینما دور می شود.
در ادامه این گزارش آمده است: ولی آن ها از یاد ما نمی روند، خاطره هایی که بازی های ماندگار هنرپیشه های سینما و تلویزیون برای ما می سازند، همیشه همراه ماست. در روز های اخیر تصاویر بیماری و ناتوانی سه بازیگر بزرگ سینما و تلویزیون ایران، در شبکه های اجتماعی پیش چشمان مان آمده و برای ما که خاطرات مشترکی با هنرنمایی شان داریم، دیدن آن ها در بستر بیماری بسیار غم انگیز است.
روزنامه «اعتماد» با انتشار عنوان «گام‌های دولت برای ایجاد شبکه سراسری اجرای تئاتر در کشور»، آورد: حضور مستمر گروه‌های تئاتری تهران در استان‌های سراسر ایران هنوز به عنوان سنتی فرخنده در یاد بخشی از اهل هنر و مردم مناطق گوناگون کشور پابرجا است. پیش از انقلاب برنامه‌ریزی مدونی برای پیشبرد این هدف وجود داشت و گروه‌ها بعد از پایان اجرای خود در تهران از سوی دولت موظف به سفر می‌شدند تا علاقه‌مندان دیگر شهرها نیز از هنرشان بهره ببرند.
در ادامه می خوانیم: این روند مدتی بعد از انقلاب متوقف ماند تا زمانی که مدیران خوشفکر و دلسوز در معاونت هنری وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی آن روزگار بر سر کار آمدند. بعد از آن بود که حمایت دولت از این اتفاق مبارک آغاز شد و مبنایی قرار گرفت برای آموزش نسل هنرمندانی که در یکی دو دهه بعد به هنرمندان صاحب‌نام این عرصه بدل شدند. ماجرا به شکل کژدار و مریز ادامه داشت تا اینکه در سال ٨٣ همه‌چیز دستخوش تغییر شد و کمبودهای مالی از راه رسید و دریافتی استان‌ها از محل بودجه حمایت تولید تئاتر به‌شدت کاهش یافت و دیگر تناسب چندانی با کمیت هنرمندان این حوزه و بودجه وجود نداشت.
روزنامه «شرق» در گزارشی با عنوان «خواسته سینماگران از دولت دوازدهم»، نوشت: کلاف سردرگمی موسوم به «فیلم توقیفی»، همواره گریبانگیر دولت‌ها بوده، اما این موضوع برای دولت نوبهار «دوازدهم» کمی متفاوت می‌نماید. همین چندروز گذشته بود که مردم با تمام توان خود و هنرمندان با قدرت، به پشتوانه محکمی برای دولت حسن روحانی تبدیل شدند تا بتواند در انتخابات پیروز شود و برای بار دوم سکان اجرائی کشور را به دست بگیرد.
در ادامه این گزارش آمده است: هنرمندان با نام‌ها و عناوین مختلف در هرکجا که توانستند از دولت تدبیر و امید و اعتدال حمایت کردند تا ایران را سربلند کنند، اما بعد از انتخابات این حامیان، مطالبات بحقی هم دارند. شاید کمترین حق این باشد که هر هنرمندی در هر صنفی بتواند راحت و بی‌دردسر در چارچوب قانون اثر خود را خلق کند. بااین‌حال در گذشته با سقف کوتاهی از اعمال سلیقه‌ها از سوی مسئولان مواجه شدند که زایش هنر را مختل می‌کرد. نمونه عینی‌اش را در عرصه «سینما» شاهدیم که هنوز هم با فیلم‌های توقیف‌شده‌ای مواجهیم که تکلیفشان روشن نیست و به‌اصطلاح در محاق توقیفند.
این روزنامه همچنین در گزارشی با انتخاب عنوان ««کن» به کام سینمای ایران»، می نویسد: امسال ٢١ فیلم در بخش مسابقه اصلی و ١٨ فیلم در بخش نوعی نگاه حضور دارند و دو فیلم ایرانی که یکی در بخش نوعی نگاه نمایش داده شد و دیگری در خارج از مسابقه. تعداد فیلم‌های کوتاه و سینه‌فونداسیون ٢٨ تاست. به اینها باید ١٥ روز کارگردانان و هفته منتقدان را هم اضافه کرد که هرکدام به طور مستقل، ولی در کنار جشنواره کار می‌کنند. همچنین شرکت کارگردانان معروفی همچون میشل هانکه، سوفیا کاپولا (دختر فرانسیس فورد کاپولا) و فاتیح آکین، فیلم‌ساز آلمانی ترک‌تبار، به جشنواره امسال رونق زیادی بخشیده است.
در ادامه این گزارش می خوانیم: همین نکته هیجان فیلم‌بین‌های حرفه‌ای را زیاد می‌کند. درعین‌حال حضور جوانان فیلم‌ساز و استعداد‌های جدید کم‌رنگ است و یکی از بزرگ‌ترین امتیازات کن که معرفی استعداد جدید در سینماست به بخش‌های جانبی جشنواره منتقل شده!
**لزوم پاسداری از میراث فرهنگی
حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی یک ضرورت حیاتی است. انجام چنین کاری منافع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسیار زیادی دارد که به عنوان عاملی مؤثر نقش خود را در ایجاد و برقراری توسعه پایدار ایفا می‌کند. منظور از میراث فرهنگی آثار معماری و یادمان ها، بناهای تاریخی، اشیای تاریخی وهنری، موزه ها، محوطه های باستانی، صنایع دستی است. لزوم حفظ و صیانت از میراث فرهنگی سبب شد تا روزنامه های امروز در گزارش ها و یادداشت هایی به آن بپردازند.
روزنامه «قانون» در گزارشی با درج عنوان «بنیاد تخریب آثار ملی»، نوشت: کاخ گچسر که مربوط به دوره پهلوی اول و در شهرستان کرج، بخش مرکزی، روستای گچسر واقع شده است در تاریخ 10 دی 1381 با شماره ثبت 6575 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این کاخ در سال ١٣١٧ همزمان با ساخت تونل کندوان ساخته شد تا رضا شاه پهلوی در آن اقامت کند و از نزدیک شاهد ساخته‌شدن تونل باشد. همان وقت در کنار کاخ، هتلی نیز برای اقامت مهندسان سازنده تونل ساخته شد.
در ادامه این گزارش می خوانیم: این کاخ بعدها در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت؛ سازمانی که مدعی مالکیت بر دو کاخ نیاوران و سعدآباد نیز هست و در مورد مالکیت این دوکاخ، با دولت در کشمکش است. اما حالا چند روزی است که اخباری مبنی بر فروش این بنای تاریخی توسط بنیاد مستضعفان به گوش می‌رسد. این پرسش که آیا این اقدام، امری قانونی است یا خیر و آیا تمام فرآیندهای قانونی مرتبط در این پرونده طی شده است، با دو تن از مسئولان سازمان میراث فرهنگی به بحث گذاشته شد.
روزنامه «ایران» در گزارشی با انتخاب عنوان «پل قشلاق سنندج؛ یادگاری از عهد شاه صفی» می نویسد: پل قشلاق که با نام پل شیخ نیز شناخته می شود یکی از معروف ترین پل های تاریخی شهر سنندج است که روی رودخانه ای به همین نام در شمال بلوار ورودی شهر سنندج واقع شده است. این پل قشلاق به سفارش شاه صفی و توسط سلیمان خان اردلان، سال 1046 قمری در مسیر ارتباطی سنندج به طرف بیجار و زنجان ساخته شده است.
در ادامه این گزارش آمده است: کف پل سنگفرش شده و در دو سوی معبر روی پل، دو جان پاه به ارتفاع نیم متر کار شده است. پایه های پل از دو طرف به صورت آب برو مثلثی، شل داده شده اند و روی آنها آبگذرهای کوچکی تعبیه شده است.
روزنامه «فرهیختگان» با انتشار عنوان «سه تپه تاریخی البرز تعیین عرصه شدند» به نقل از‌‌مهناز طاهری معاون میراث فرهنگی البرز، آورد: تعیین عرصه و حریم، مهمترین راه برای صیانت از محوطه و تپه های تاریخی استان است. با تلاش معاونت میراث فرهنگی استان به تازگی اغلان تپه روستای حصار ساوجبلاغ تعیین عرصه شده است. علاوه بر این تعیین عرصه تپه حسین آباد ماهدشت و فرخ آباد روستای فرخ آباد فردیس نیز به پایان رسیده است.
در ادامه آمده است: خوشبختانه طی دو سال گذشته اعتبار مناسبی برای تعیین عرصه و حریم محوطه و تپه‌های تاریخی استان از سوی سازمان میراث فرهنگی تخصیص یافته است. بدون شک تعیین عرصه و حریم موثرترین راه برای حفاظت و صیانت از محوطه‌های تاریخی و جلوگیری از تعرض افراد سودجو به آنها است.
**شورای شهر و روستا عرصه حضور زنان
حضور پرشمار زنان و موفقیت چشم گیر آنان در عرصه انتخابات شوراها سبب شد تا روزنامه در گزارش ها و یادداشت هایی به آن بپردازند.
روزنامه «ایران» در گفت‌وگویی با مریم احمدزهی دهیار و یکی از زنان عضو شورای «افضل آباد پشتکوه» در خاش و با درج عنوان «افزایش سهم زنان در شوراهای شهر و روستا»، نوشت: مردهای روستا بیشتر کشاورزی و دامداری می‌کنند عده‌ای هم در مرزبانی فعالند و آنهایی هم که دانشجو هستند شرایط سنی برای نامزدی در انتخابات را نداشتند. بنابراین با مشورت اهالی روستا و توافق مردها قرار شد زنان وارد شورای روستا شوند و به امور روستا رسیدگی کنند.
در ادامه می خوانیم: 18 هزار زن در برابر 269 هزار مرد، به میدان رقابت شوراهای شهر و روستا وارد شدند تا در یک مبارزه سخت و نفس گیر، چندین کرسی شهرو روستا را از آن خود کنند. از این 18 هزار زن، بیش از 6 هزار زن در شهرها و مابقی یعنی حدود 11 هزار زن هم در روستاها به مصاف رقیبان خود رفتند. در حقیقت زنان روستایی با افزایش آمار قابل توجه خود در ثبت‌نام‌ها، از پیش از اعلام نتایج نهایی، نوید دستیابی به موفقیت بیشتری را می‌دادند. این درحالی بود که در دوره چهارم 12 هزار زن کاندیدا شده بودند. هم اکنون نیز 3 هزار زن فقط به عنوان عضو اصلی و یک هزار و 544 زن نیز به عنوان دهیار در شهر و روستاها مشغول بکارند.
روزنامه «اعتماد» در گزارشی با انتخاب عنوان «شوراهای زنانه در سیستان و بلوچستان»، می نویسد: خبر انتخاب ٤١٥ زن در شوراهای شهر و روستای استان سیستان و بلوچستان در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای داشت. این اتفاق از دید بسیاری از رسانه‌ها و مردم عجیب و تحسین‌برانگیز بود. حضور پررنگ زنان در انتخابات استانی که معمولا نام آن با محرومیت و توسعه‌نیافتگی مطرح می‌شود، خبری قابل توجه بود. نشانی مثبت از پیشرفت جامعه زنان در پهناورترین استان کشور. اماروستا به روستا و شهر به شهر دلایل حضور زنان سیستان و بلوچستان یا کناره‌گیری‌شان بسیار متفاوت است.
در ادامه این گزارش آمده است: نتایج انتخابات شورای شهر و روستا اعلام شده و در استان سیستان و بلوچستان نام ٤١٥ زن در میان منتخبان است. سمیه هم می‌توانست یکی از آنها باشد یا دست کم‌شانسش را برای انتخاب شدن امتحان کند. همسرش می‌گوید: «تصمیم گرفته شد زنان روستا کنار بروند و فقط مردان رقابت کنند.» خودش می‌گوید: «به خاطر پدر شوهرم انصراف دادم. سن و سالی از او گذشته، درست نبود ثبت نام کرده باشد و رای نیاورد.»
روزنامه «شرق» در یادداشتی به قلم آذر منصوری و با انتشار عنوان «زنان آمدند، انتخاب کردند و انتخاب شدند»، آورد: انتخابات به پایان رسید و جامعه شاهد حضور پرشور زنان؛ چه در پای صندوق‌های رأی و چه در نتایج انتخابات شوراهای شهر و روستا بود؛ به‌طوری‌که براساس اخبار، برای اولین‌بار در تاریخ شورای شهر تهران، شاهدیم که به 6 زن جواز ورود را داده‌اند در حالی که در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان، بیش از ٤٥٠ نفر از زنان در فهرست منتخبان شهر و روستا شگفتی آفریدند و انتخاب شدند. از سوی دیگر، حضور زنان در پای صندوق‌های رأی رکوردی تاریخی از خود به جا گذاشت به‌طوری که آمارها از حضور ٦٠ درصدی رأی زنان خبر می‌دهد.
در ادامه این یادداشت می خوانیم: به نظر می‌رسد بااین‌حساب شرایط احقاق حقوق زنان در دولت دوازدهم، باید تداوم این مسیر از سوی دولت باشد. نگاهی به کارنامه رئیس دولت یازدهم حکایت از آن دارد که در چهار سال گذشته گام‌های مؤثری برای ارتقای جایگاه زنان برداشته شده و این‌گونه نبوده که فقط در تبلیغات انتخاباتی پای حقوق زنان به میان بیاید، اما با وجود اقدامات مؤثر دولت در این زمینه ما با شکاف جنسیتی عمیق و نگران‌کننده‌ای روبه‌رو هستیم. این شکاف جنسیتی حاکی از نبود فاصله دسترسی زنان در مقایسه با مردان به شاخص‌های توسعه است و تا زمانی که اوضاع چنین باشد، مسیر توسعه کشورمان ناهموار خواهد بود.
روزنامه «شهروند» در گفت وگویی با محمد اکبرچاکرزهی فرماندار خاش با انتخاب عنوان «شهرهای جنوب شرق در دست زنان»، می نویسد: یک‌سوم زنانی که در انتخابات ثبت‌نام کرده بودند، به شورای شهر راه یافتند. در حال حاضر معاون فرماندار یا استاندار مدیرکل، شهردار یا تعداد زیادی بخشدار در سطوح بالا و میانی استان و شهرستان زنان هستند و این نگاه در شوراها هم تسری یافته است. فقط ٤٦٧ نفر در انتخابات این دوره خاش ثبت‌نام کردند که بالاترین آمار در سطح استان است و از این تعداد ١٣١ نفر به شورا راه پیدا کردند. خیلی از این زنان تحصیلکرده با هدف نقش‌آفرینی در عرصه‌های فرهنگی-اجتماعی و توسعه روستاهایشان در انتخابات ثبت‌نام کردند تا زمینه‌ای برای تقویت جایگاه زنان و نقش‌آفرینی زنان در حوزه‌های اجتماعی باشند.
در ادامه این گفت گو آمده است: وضعیت حالا با گذشته‌های دور که زنان حق تحصیل نداشتند، تفاوت دارد و این محدویت‌ها الان برداشته شده است. زنان بلوچ در دانشگاه‌های معتبر بدون هیچ محدودیتی درس می‌خوانند و تعصباتی که در گذشته بوده از بین رفته است.
روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «دمکراسی زنانه در سیستان و بلوچستان»، نوشت: حضور زنان در شوراهای شهرو روستاها در 29 اردیبهشت سال جاری رکوردی بی‌سابقه را رقم زد؛ رکوردی که تنها مختص به کاندیداهای زن نمی‌شد؛ حضور گسترده زنان به خصوص در مناطقی که در آنها از محدودیت‌های بیشتری برخوردارند، رکوردی تازه بود که نشان‌دهنده رشد آگاهی این قشر به حقوق از دست‌رفته یا فراموش‌شده‌شان بود. این اتفاق از شهرهای بزرگ تا روستاهای کوچک و دورافتاده در بلوچستان رخ داد تا برای بار اول، 30 درصد لیست امید(لیست راه‌یافته به شورای شهر) را زنان تشکیل دهند و 6 زن به شورای شهر تهران، ری و تجریش راه پیدا کنند.
در ادامه این گزارش می خوانیم: از طرفی 415 زن وارد شوراهای شهر و روستاهای سیستان و بلوچستان شدند و به گفته کارشناسان مسائل شهری و غیرشهری، این بلوغ اجتماعی و سیاسی مردم این استان تحسین برانگیز بوده. راهیابی این تعداد بالای زن به پنجمین دوره شوراها با توجه به محدودیت‌های فراوانی که برای زنان در این مناطق وجود دارد، گویای افزایش قابل توجه حضور زنان در این شوراها است.
**سینما و تاثیرگذاری بر مخاطب
هنر گوهر بسیار گرانبهایی است که ارزش و گرانبهاییِ آن فقط بدین جهت نیست که دل‌ها و چشم‌هایی را به خود جذب می‌کند بلکه این یک موهبت و عطیه الهی است که در اختیار بشر قرار گرفته در این میان سینما به عنوان هنر هفتم از جایگاه ویژه ای برخوردار است. موضوعی که در گزارش های امروز روزنامه ها در کانون توجه قرار گرفت.
روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «رنگ‌های تعیین‌کننده خبرنگاران جشنواره «کن»»، نوشت: برای کسانی که در طی سال‌های اخیر به جشنواره فیلم کن رفت و آمد دارند رنگ کارت‌ها امر و اتفاقی عادی است. رنگ‌بندی کارت‌ها طبقه و دسته شما را نشان می‌دهد و به شما یادآوری می‌کند که بر اساس این رنگ‌ها به چه امکاناتی دسترسی دارید و چه امکاناتی در اختیار شما قرار نخواهد گرفت! مسئولان جشنواره کن هر ساله کارت‌های حاضران در این رویداد سینمایی را در چند رنگ با سطوح دسترسی متفاوت صادر می‌کند تا از طریق سیستم اولویت‌بندی از هرج و مرج در این جشنواره پرطرفدار سینمایی جلوگیری کنند.
در ادامه این گزارش می خوانیم: جشنواره بین‌المللی فیلم کن دوره هفتادم خود را چند روزی است آغاز کرده، رویدادی که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های سینمایی جهان سالیانه میزبان هزاران نفر از فیلم‌سازان، خبرنگاران و دیگر اهالی سینماست و در میان این ازدحام میهمان، مطمئنا استفاده از یک سیستم اولویت‌بندی می‌تواند به مدیریت بهتر جشنواره کمک زیادی کند. تمامی فعالان سینمایی در سراسر جهان که متقاضی حضور در جشنواره کن هستند، پس از ارسال درخواست آنلاین و ارسال مدارک، در صورت تائید از سوی مسئولین جشنواره مجوز رسمی شرکت در این جشنواره را کسب می‌کنند.
روزنامه «خراسان» در گزارشی با انتخاب عنوان «ادای احترامی به بزرگان سینمای ایـران که درگیر بیماری هستند»، می نویسد: هنرپیشه ها بخشی از خاطرات جمعی ما هستند. آن ها با آثارشان احساسات مشترکی را به ما می رسانند و در یاد ها ماندگار می شوند. هنرمندان بار ها در فیلم های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی در بستر بیماری دیده شده یا درگذشته اند. آن ها در زندگی واقعی هم مانند نقش هایی که بازی می کنند، دچار بیماری می شوند و گاهی به همین دلیل، تصویرشان از قاب تلویزیون یا پرده سینما دور می شود.
در ادامه این گزارش آمده است: ولی آن ها از یاد ما نمی روند، خاطره هایی که بازی های ماندگار هنرپیشه های سینما و تلویزیون برای ما می سازند، همیشه همراه ماست. در روز های اخیر تصاویر بیماری و ناتوانی سه بازیگر بزرگ سینما و تلویزیون ایران، در شبکه های اجتماعی پیش چشمان مان آمده و برای ما که خاطرات مشترکی با هنرنمایی شان داریم، دیدن آن ها در بستر بیماری بسیار غم انگیز است.
روزنامه «اعتماد» با انتشار عنوان «گام‌های دولت برای ایجاد شبکه سراسری اجرای تئاتر در کشور»، آورد: حضور مستمر گروه‌های تئاتری تهران در استان‌های سراسر ایران هنوز به عنوان سنتی فرخنده در یاد بخشی از اهل هنر و مردم مناطق گوناگون کشور پابرجا است. پیش از انقلاب برنامه‌ریزی مدونی برای پیشبرد این هدف وجود داشت و گروه‌ها بعد از پایان اجرای خود در تهران از سوی دولت موظف به سفر می‌شدند تا علاقه‌مندان دیگر شهرها نیز از هنرشان بهره ببرند.
در ادامه می خوانیم: این روند مدتی بعد از انقلاب متوقف ماند تا زمانی که مدیران خوشفکر و دلسوز در معاونت هنری وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی آن روزگار بر سر کار آمدند. بعد از آن بود که حمایت دولت از این اتفاق مبارک آغاز شد و مبنایی قرار گرفت برای آموزش نسل هنرمندانی که در یکی دو دهه بعد به هنرمندان صاحب‌نام این عرصه بدل شدند. ماجرا به شکل کژدار و مریز ادامه داشت تا اینکه در سال ٨٣ همه‌چیز دستخوش تغییر شد و کمبودهای مالی از راه رسید و دریافتی استان‌ها از محل بودجه حمایت تولید تئاتر به‌شدت کاهش یافت و دیگر تناسب چندانی با کمیت هنرمندان این حوزه و بودجه وجود نداشت.
روزنامه «شرق» در گزارشی با عنوان «خواسته سینماگران از دولت دوازدهم»، نوشت: کلاف سردرگمی موسوم به «فیلم توقیفی»، همواره گریبانگیر دولت‌ها بوده، اما این موضوع برای دولت نوبهار «دوازدهم» کمی متفاوت می‌نماید. همین چندروز گذشته بود که مردم با تمام توان خود و هنرمندان با قدرت، به پشتوانه محکمی برای دولت حسن روحانی تبدیل شدند تا بتواند در انتخابات پیروز شود و برای بار دوم سکان اجرائی کشور را به دست بگیرد.
در ادامه این گزارش آمده است: هنرمندان با نام‌ها و عناوین مختلف در هرکجا که توانستند از دولت تدبیر و امید و اعتدال حمایت کردند تا ایران را سربلند کنند، اما بعد از انتخابات این حامیان، مطالبات بحقی هم دارند. شاید کمترین حق این باشد که هر هنرمندی در هر صنفی بتواند راحت و بی‌دردسر در چارچوب قانون اثر خود را خلق کند. بااین‌حال در گذشته با سقف کوتاهی از اعمال سلیقه‌ها از سوی مسئولان مواجه شدند که زایش هنر را مختل می‌کرد. نمونه عینی‌اش را در عرصه «سینما» شاهدیم که هنوز هم با فیلم‌های توقیف‌شده‌ای مواجهیم که تکلیفشان روشن نیست و به‌اصطلاح در محاق توقیفند.
این روزنامه همچنین در گزارشی با انتخاب عنوان ««کن» به کام سینمای ایران»، می نویسد: امسال ٢١ فیلم در بخش مسابقه اصلی و ١٨ فیلم در بخش نوعی نگاه حضور دارند و دو فیلم ایرانی که یکی در بخش نوعی نگاه نمایش داده شد و دیگری در خارج از مسابقه. تعداد فیلم‌های کوتاه و سینه‌فونداسیون ٢٨ تاست. به اینها باید ١٥ روز کارگردانان و هفته منتقدان را هم اضافه کرد که هرکدام به طور مستقل، ولی در کنار جشنواره کار می‌کنند. همچنین شرکت کارگردانان معروفی همچون میشل هانکه، سوفیا کاپولا (دختر فرانسیس فورد کاپولا) و فاتیح آکین، فیلم‌ساز آلمانی ترک‌تبار، به جشنواره امسال رونق زیادی بخشیده است.
در ادامه این گزارش می خوانیم: همین نکته هیجان فیلم‌بین‌های حرفه‌ای را زیاد می‌کند. درعین‌حال حضور جوانان فیلم‌ساز و استعداد‌های جدید کم‌رنگ است و یکی از بزرگ‌ترین امتیازات کن که معرفی استعداد جدید در سینماست به بخش‌های جانبی جشنواره منتقل شده!
**لزوم پاسداری از میراث فرهنگی
حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی یک ضرورت حیاتی است. انجام چنین کاری منافع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسیار زیادی دارد که به عنوان عاملی مؤثر نقش خود را در ایجاد و برقراری توسعه پایدار ایفا می‌کند. منظور از میراث فرهنگی آثار معماری و یادمان ها، بناهای تاریخی، اشیای تاریخی وهنری، موزه ها، محوطه های باستانی، صنایع دستی است. لزوم حفظ و صیانت از میراث فرهنگی سبب شد تا روزنامه های امروز در گزارش ها و یادداشت هایی به آن بپردازند.
روزنامه «قانون» در گزارشی با درج عنوان «بنیاد تخریب آثار ملی»، نوشت: کاخ گچسر که مربوط به دوره پهلوی اول و در شهرستان کرج، بخش مرکزی، روستای گچسر واقع شده است در تاریخ 10 دی 1381 با شماره ثبت 6575 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این کاخ در سال ١٣١٧ همزمان با ساخت تونل کندوان ساخته شد تا رضا شاه پهلوی در آن اقامت کند و از نزدیک شاهد ساخته‌شدن تونل باشد. همان وقت در کنار کاخ، هتلی نیز برای اقامت مهندسان سازنده تونل ساخته شد.
در ادامه این گزارش می خوانیم: این کاخ بعدها در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت؛ سازمانی که مدعی مالکیت بر دو کاخ نیاوران و سعدآباد نیز هست و در مورد مالکیت این دوکاخ، با دولت در کشمکش است. اما حالا چند روزی است که اخباری مبنی بر فروش این بنای تاریخی توسط بنیاد مستضعفان به گوش می‌رسد. این پرسش که آیا این اقدام، امری قانونی است یا خیر و آیا تمام فرآیندهای قانونی مرتبط در این پرونده طی شده است، با دو تن از مسئولان سازمان میراث فرهنگی به بحث گذاشته شد.
روزنامه «ایران» در گزارشی با انتخاب عنوان «پل قشلاق سنندج؛ یادگاری از عهد شاه صفی» می نویسد: پل قشلاق که با نام پل شیخ نیز شناخته می شود یکی از معروف ترین پل های تاریخی شهر سنندج است که روی رودخانه ای به همین نام در شمال بلوار ورودی شهر سنندج واقع شده است. این پل قشلاق به سفارش شاه صفی و توسط سلیمان خان اردلان، سال 1046 قمری در مسیر ارتباطی سنندج به طرف بیجار و زنجان ساخته شده است.
در ادامه این گزارش آمده است: کف پل سنگفرش شده و در دو سوی معبر روی پل، دو جان پاه به ارتفاع نیم متر کار شده است. پایه های پل از دو طرف به صورت آب برو مثلثی، شل داده شده اند و روی آنها آبگذرهای کوچکی تعبیه شده است.
روزنامه «فرهیختگان» با انتشار عنوان «سه تپه تاریخی البرز تعیین عرصه شدند» به نقل از‌‌مهناز طاهری معاون میراث فرهنگی البرز، آورد: تعیین عرصه و حریم، مهمترین راه برای صیانت از محوطه و تپه های تاریخی استان است. با تلاش معاونت میراث فرهنگی استان به تازگی اغلان تپه روستای حصار ساوجبلاغ تعیین عرصه شده است. علاوه بر این تعیین عرصه تپه حسین آباد ماهدشت و فرخ آباد روستای فرخ آباد فردیس نیز به پایان رسیده است.
در ادامه آمده است: خوشبختانه طی دو سال گذشته اعتبار مناسبی برای تعیین عرصه و حریم محوطه و تپه‌های تاریخی استان از سوی سازمان میراث فرهنگی تخصیص یافته است. بدون شک تعیین عرصه و حریم موثرترین راه برای حفاظت و صیانت از محوطه‌های تاریخی و جلوگیری از تعرض افراد سودجو به آنها است.
