افراط‌گرایی‌ای که خاورمیانه را تهدید می‌کند از سوی کشوری نیست که یک انتخابات آزاد در آن شکل می‌گیرد که نتیجه آن نشان می‌دهد مردم خواهان رابطه مسالمت‌آمیز با جامعه جهانی‌اند.
به گزارش تابناک : به نقل از خبر آنلاین این کشور کجاست؟ هلند؟ فرانسه؟ .....ایران؟ بله ! ایران امروز سومین کشوری است که در ماه‌های اخیر در سال 2017 انتخابات در آن برگزار شده و مردم آن به وعده‌های پوپولیستی و به کاندیداهایی که نماینده جریان تندرو در سیاست بوده‌اند، فلسفه‌ای که امروز ترامپ آن را نمایندگی می‌کند، نه گفته‌اند.
همان طور که انتخاب قاطع حسن روحانی نشان داد اروپایی‌ها و ایرانی‌ها در یک چیز مشترک‌اند. در حالی که مردم در هر دو قاره با گزینه‌های کمی روبه رو بودند و وعده‌های توخالی زیادی به آنها داده می‌شد در دورانی که برگزیت در اروپا رخ داده بود و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به این سمت و سو حرکت کرده بود از انتخابات‌هایشان استفاده کردند تا بگویند با تسلیم اراده کاندیداهایی که وعده دروغ می‌دهند، نمی‌شوند.
شاید شما متوجه صحبت‌های ترامپ نشوید. او در عربستان ایران را متهم به ایدئولوژی‌ای کرد که ریشه داعش و القاعده است. او این کشور را نیرویی شیطانی در جهان خواند. روحانی در اولین کنفرانس خبری خود در واکنش به این صحبت‌ها گفت ما منتظریم این دولت استقرار بیشتری پیدا کند و سیاست‌های آن مشخص شود. این بدان معنی است که نتیجه انتخابات ایران با آن چیزی که آمریکایی‌ها انتظار داشتند و می‌خواستند دستاویزی برای مقابله با ایران قرارش دهند متفاوت بوده است.
نتیجه انتخابات ایران ثابت کرد که تنها چیزی که در مورد سیاست ایران قابل پیش بینی است غیر قابل پیش بینی بودن آن است. نتیجه انتخابات ایران روحانی را برای یک دوره چهار ساله دیگر در رای امور اجرایی کشور قرار داد.
در این رقابت‌ها دو کاندیدای اصولگرای رقیب روحانی یعنی قالیباف و رییسی هر دو روحانی را در مناظره‌های انتخاباتی به چالش کشیدند. آنها بهبود زندگی اقتصادی مردم عادی را وعده اصلی خود قرار دادند. در آخرین روزهای انتخابات قالیباف به نفع رییسی کناره‌گیری کرد وهمین مساله رقابت بین روحانی و رییسی را تنگاتنگ‌تر کرد.
از نظر کارشناسان مشکلات در مسیر انتخابات ماهیت آن را به سمت و سوی دیگری برد. اول اینکه عقب نشینی قالیباف به نفع رییسی کار درستی نبود. اگر قالیباف می‌ماند ممکن بود انتخابات در دور اول تمام نشود و به دور دوم برود. البته در دور دوم مانند سال 2005 نتیجه بازم به نفع رقیب روحانی تمام می‌شد.
همه می‌دانند که اصولگرایان جایگاه‌اشان را در سیاست ایران در بین نسل جدید از دست داده‌اند به ویژه در شهرهای بزرگ که 60 درصد جمعیت زیر 30 سال را در خود جای داده اند.
روحانی رای قاطع‌تری نسبت به دوره قبل دریافت کرده است. او بعد از این که کار خود را به عنوان یک چهره اعتدال‌گرا آغاز کرد و بحران هسته‌ای را به سرانجام برجام رساند چهره اصلاح‌طلبانه‌تری به خود گرفت . .
از سوی دیگر باید دید سیاست آمریکا چه خواهد بود. چهار ماه از روی کار آمدن ترامپ می‌گذرد و روشن نیست او درقبال ایران چه برنامه‌ای دارد. رکس تیلرسون اخیرادر یک کنفرانس خبری گفته بود ما در توافق هسته‌ای بازنگری خواهیم داشت تا بفهمیم آیا این توافق به نفع منافع ملی آمریکا هست یا نه. ایرانیان این حرکت آمریکا را نقض تعهدات آمریکا در برجام می‌دانند.
اما علی‌رغم همه خبرهای مربوط به سفر ترامپ به ریاض یا اورشلیم، دلایل زیادی وجود دارد که به ما بگوید چرا صلح و ریشه کن کردن تروریسیم در خاورمیانه بدون همکاری با ایران ممکن نیست.
در نهایت یک چیز روشن است، ایرانی‌ها به کشورشان اهمیت می‌دهند و می‌خواهند صدایشان در سیاست‌های کشورشان شنیده شود و با جهان تعامل کنند. ما نباید برخلاف مسیری که اوباما رفت حرکت کنیم و ایرانی‌ها مشت‌های گره کرده‌امان را نشان دهیم.
