خشکبار از جمله محصولاتی ایرانی است که سهم مهمی از سبد صادراتی کشور را به خود اختصاص داده است و یکی از پرفروشترین محصولات ایرانی در سراسر دنیا است. بر اساس آمارهای رسمی ایران در محصولات خشکبار رتبه اول تا پنجم جهان را در اختیار دارد که از سراسر دنیا متقاضی انواع این محصولات هستند و تحریمهای سنگین نیز قادر به حذف ایران، از این بازار پرفروش نبوده است.
ایرانیان از دیرباز تاکنون از خشکبار و آجیل در سفرههای نوروزی خود استفاده میکنند، بهطوری که آجیل عید به یکی از فرهنگهای اصیل ایرانی بدل گشته است و اغلب مردم بسته به معیشت خود، گزینههای متفاوتی از انواع آنرا برای پذیرایی از میهمانان خود در ایام نوروز انتخاب میکنند.
هرچند آجیل طی سالیان اخیر و با قیمتهای سرسام آورش دیگر از برخی سفرههای نوروزی حذف شده است، برخی از مردم همچنان با هر زحمت و مشقتی که هست، آن را بر سفرهی نوروزی خود میآورند تا نزد میهمانان خود شرمنده نباشند و آبروداری کنند.
اما این فرهنگ تا چه حد درست است؟ مردمی که مجبور میشوند با هزاران گرفتاری و مشکل، بخش قابل توجهی از درآمد خود را صرف خرید این تنقلات غیر ضروری کنند، آیا در نوروزی که قرار است در آن جشن و شادی موج بزند، شاد خواهند بود یا باید نگران هزینهها و نیازهای ضرورییشان باشند؟ مگر قرار نیست نوروز و آغاز سال نو با شادی و نشاط همراه باشد؟ شاید نوروز که عید باستانی ماست با آن فرهنگ غنی و زیباییهایی که در دلش جای دادهاست، با هزینههای سنگینی که تحمیل میکند، بهجای شادی، ترس در دل مردم بنشاند.
آجیل امسال، اما با سالهای قبل متفاوت است، قیمت آن چنان سربه فلک کشیده که نه تنها اقشار ضعیف، بلکه درصد بالایی از اقشار متوسط و با سطح درآمد بالاتر هم دیگر سمت آجیل با این قیمتهای گزاف نمیروند. همین مسئله سبب شده تا کمپین «نه به آجیل شب عید» در فضای مجازی به راه بیفتد و کاربران شبکههای اجتماعی با پیوستن به این کمپین دیگران را تشویق به نخریدن آجیل در این گرانیها میکنند که این خود گامی مثبت در راستای حذف فرهنگی نادرست است.
مردم این بار دست به دست هم داده و شانه به شانه و یکصدا علیه دیو گرانی آجیل ایستاده اند تا همه با هم حداقل نگران یک تنقلات جزئی نباشند و نوروز به کام کم درآمدها هم شیرین بیاید.
هرچند این تنها بخش کوچکی از مشکلات است و دیوگرانی برهمه اقلام سایه افکنده است اما همین قدم کوچک میتواند زمینهساز قدمهای بلند آینده باشد.
گزارش از زهرا مهرعلیان