عصر یکشنبه 28 تیرماه امسال، جاری شدن سیل و ریزش جاده در پی بارش شدید باران به مرگ حدود 17 تن از هموطنان در مناطقی از استانهای البرز و تهران منجر شد.
سیلاب شدید و طغیان رودخانه ساکنان محلی و مسافرانی را که برای گذراندن اوقات فراغت خود در تعطیلی عید فطر راهی شمال کشور یا مناطق ییلاقی کن و سولقان در شمال تهران شده بودند را غافلگیر کرد و علاوه بر وارد آوردن خسارات سنگین مالی و تخریب ده ها خودرو، جان باختن تعدادی از هموطنان و مصدومیت شماری دیگر را در پی داشت که با گذشت حدود یک ماه از این حادثه هنوز سرنوشت سه جوان مفقود در هاله‌ای از ابهام است.
با توجه به وضعیت منطقه و سابقه وقوع سیلاب‌های متعدد در منطقه کن، سولقان و رود کرج و حتی تجربه‌های تلخ گذشته از جمله فاجعه سیل تجریش (4 مرداد 1366) که تنها با 28 میلی متر بارندگی در 107 دقیقه، تلفاتی باورنکردنی - تا 300 نفر طبق آمار غیر رسمی - را در شمالی ترین مناطق پایتخت بر جای گذاشت، وقوع چنین سیل مرگباری به هیچ وجه دور از ذهن نبود با این حال همچنان که از وضعیت بحرانی سازمانهای عریض و طویل مدیریت بحران در کشور انتظار می‌رود در مورد سیل اخیر و در مواجهه با قربانی شدن ناباورانه شهروندان بی دفاع در پی یک بارندگی نه چندان شدید هم جز ارائه آمار ضد و نقیض از جان باختگان و خسارات این حادثه، کار چندانی نکردند تا خانواده های مفقودالاثرهای سانحه برای مجاب کردن مسوولان به جست‌و‌جوی دقیق تر منطقه و یافتن نشانی از عزیزانشان دست به دامن رسانه ها و دستگاه های مختلف شوند.
خسارت سیل در شهرستان کن
در این بین و در دوره دو، سه هفته‌یی که رسانه ها و مردم جسته و گریخته اخبار این حادثه را دنبال می کردند، نوبت سازمان هواشناسی بود که به دلیل آنچه عدم پیش بینی و هشدار در خصوص وقوع سیل عنوان شده در سیبل بیشترین انتقادها قرار بگیرد، انتقادها و شماتت‌هایی که هر بار پس از حوادث این چنینی مطرح شده و مدتی سرتیتر اخبار و گزارشهای حادثه در سایتهای خبری و روزنامه ها بوده بی آن که چاره و تمهید موثری برای رفع موانع و اشکالات موجود اندیشیده شود، تا حادثه بعد و حادثه بعد ...
اما به راستی تا کی باید شاهد از دست رفتن جان‌های عزیز و داغدار شدن خانواده ها در چنین حوادثی باشیم که با یک مدیریت صحیح و اصولی به سادگی قابل کنترل هستند و اساسا با وجود برخی مدیران که پس از وقوع هر فاجعه تلخ و بحران قابل پیشگیری و کنترل با فرافکنی و بهانه تراشی‌ها حاضر به قبول کمترین مسوولیت و اذعان به حداقل قصوری نیستند چه امیدی به بهبود وضعیت نابسامان موجود خواهیم داشت؟
سریع‌ترین سیستم هشدار سیل کشور در بایگانی!
آیا به راستی سیستمی برای مدیریت اصولی حوزه های آبی و پیش بینی و هشدار وقوع سیلاب‌ها در کشور وجود ندارد؟ آیا دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی متعددی که در زمینه مدیریت منابع آبی و پیش بینی و پیشگیری از خسارات سوانح طبیعی کار می کنند در مقابل رخداد چنین سیلابهایی هیچ راه حلی ندارند؟ با گذشت حدود سه دهه از فاجعه تاسف بار سیل تجریش، سیستم مدیریت شهری و مدیریت بحران پایتخت تا چه حد برای پیشگیری از تکرار تلفات و خسارات باورنکردنی آن فاجعه آمادگی دارد؟
منبع: ایسنا
