کد خبر: ۸۱۸۳۷۴
تاریخ انتشار: ۰۸ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۰:۴۵ 28 January 2020

به گزارش «تابناک البرز»؛ در یک روز سرد زمستانی به یکی از ایستگاه های تاکسی شهر در کانال غربی رفتم تا در خصوص موضوعی گزارش بگیرم. بیشتر از 20-30 تاکسی در این خط منتظر بودند و چند نفری از رانندگان هم بیرون از ماشین ها با هم صحبت می کردند. به آنها نزدیک شدم و پس از معرفی، سؤالم را مطرح کردم؛ اما موضوع سؤال من، مشکل آنها نبود. دلشان پر بود از بی توجهی ها و مشکلات خط خودشان و می خواستند حرف های دلشان را به گوش مسئولان برسانم و من بر حسب وظیفه، بیان درد و دل های این زحمتکشان را به موضوع گزارشم ترجیح دادم.
محمد هاشم خانی راننده تاکسی مسیر کانال غربی به 16 متری امام خمینی با اشاره به گرانی بنزین و سهمیه اندک تاکسی ها می گوید: تاکسی های ما دوگانه سوز است؛ اما صبح ها زمان روشن کردن ماشین 4 تا 5 لیتر بنزین مصرف می شود. ما روزانه حداقل200 کیلومتر کار می کنیم و برای هر 200 کیلومتر حداقل 15 تا 20 لیتر بنزین نیاز است و به طور متوسط ماهانه باید 150 تا 200 لیتر بنزین آزاد بخریم. ضمن اینکه با کمبود بنزین، مجبوریم گاز مصرف کنیم و گاز استهلاک ماشین را بالا می برد، سرسیلندرها را می سوزاند و هزینه های ماشین را افزایش می دهد؛ اما چاره ای نداریم.با چهره ای که از سرما در هم فرو رفته و دست هایی که در جیبش مانده؛ با حرکت سر به تاکسی های متوقف در ایستگاه و بعد به خودروهای شخصی که کمی جلوتر در ورودی کانال ایستاده اند، اشاره می کند و می گوید: با این حال مشکل اصلی ما بنزین نیست؛ مهمترین مشکل ما شخصی ها(مسافرکش های شخصی) هستند؛ اینجا تاکسی ها کنار خیابان می خوابند و شخصی ها کمی بالاتر مسافرها را "غُر می زنند." متأسفانه نه گشتی از سوی تاکسیرانی برای کنترل و نظارت به اینجا می آید و نه صدای ما به جایی می رسد. شخصی ها برای خودشان در ابتدای کانال یک ایستگاه تشکیل داده اند و نمی گذارند مسافران به سمت ایستگاه تاکسی بیایند.
می خواهم توجیهشان کنم و می گویم؛ حتما با شرایط اقتصادی مجبورند، بیکاری بیداد می کند...
شجاعی راننده خط فردیس-مشکین دشت که خودش قبلا با خودروی شخصی مسافرکشی می کرده؛ به میان حرفم می آید و می گوید: همه را می شناسم، اغلب چند شغله هستند. من هم قبلا شغل داشتم و با شخصی هم کار می کردم. تاکسی خریدم تا مزاحم تاکسی داران نشوم؛ اما حالا فقط حرص می خورم. حتی جایی برای اعتراض نداریم و رفتن به تاکسیرانی در کرج، برایمان دردسر است و چون تاکسی فردیس هستیم، گشت تاکسیرانی، متوقفمان می کند. اگر فردیس تاکسیرانی داشته باشد؛ شاید کنترل و نظارت بیشتر شود و ما بتوانیم بهتر کار کنیم.
آقا اسماعیل راننده مو سفید کرده ای که به خاطر لهجه شمالی اش متوجه نام فامیلش نمی شوم، هم از راه رسیده و وارد بحث می شود؛ او هم وجود شخصی ها را بزرگترین مشکل این خط عنوان می کند و با هیجان و صدای بلند می گوید: برای این مشکل حتی به استانداری، فرمانداری و شهرداری هم مراجعه کرده ایم. نمی دانیم دیگر دادمان را به کجا ببریم؟! چندین سال است که این مشکل را داریم. با سازمان تاکسیرانی در فردیس شاید مشکلاتمان راحت تر حل شود؛ یا دوربین یا افسر دائمی اینجا بگذارند تا شخصی ها، اول مسیر مسافرها را سوار نکنند.
آقا اسماعیل به نکته قابل توجهی اشاره می کند و می گوید: مبلغ کرایه تاکسی ها با شخصی ها یکی است. جز 200 لیتر بنزین سهمیه ای چیزی به ما نمی دهند. قیمت گاز هم برای شخصی ها و تاکسی ها یکیست. حداقل به تاکسی ها سهمیه گاز بدهند تا کرایه تاکسی ارزانتر باشد و مسافر برای تاکسی سوار شدن، رغبت داشته باشد. اما حالا مسافران ترجیح می دهند به جای اینکه مسیر تا ایستگاه تاکسی را طی کنند؛ همان ورودی کانال سوار شخصی ها بشوند. باید یک فکری به حال ما بکنند؛ اگر یارانه بدهند، روغن و یا لوازم مورد نیاز ماشین را بدهند و کرایه تاکسی ها کمتر از شخصی ها باشد؛ مثلا کرایه 500 تومان کمتر باشد، مردم بیشتر از تاکسی ها استفاده می کنند.
آقای کارگر یکی دیگر از رانندگان این خط وارد بحث می شود و می گوید: شخصی ها مسافران را می برند و ما باید برای 4 مسافر یک ساعت منتظر بمانیم. گاهی اوقات برای اینکه مسافران به خاطر معطلی پیاده نشوند؛ با 3 مسافر می روم از آن طرف هم مسافر کم است و اغلب با 2 نفر می آیم. با این هزینه های ماشین این چه کارکردنی است؟! دیسک صفحه 120 هزارتومانی پراید حالا 700 هزار تومان است. اگر به شخصی ها حرف هم بزنیم درگیری پیش می آید و بارها اتفاق افتاده که می روند و با چند نفر دیگربرای درگیری فیزیکی می آیند.
آقای کارگر ادامه می دهد: الان تاکسی هیچ مزیتی بر شخصی ها ندارد. زمان قدیم تاکسی تهران تعاونی داشت و دیسک و صفحه اگر 250 تومان بود، تعاونی با کمتر از نصف قیمت لوازم یدکی، لاستیک و حتی خدمات تعمیرات و مکانیکی را در اختیار تاکسی داران قرار می داد و این ها به نفع تاکسی دار بود. حالا تاکسی با شخصی چه فرقی دارد؟! تازه با وضعیت خیابان های فردیس باید هر 6 ماه یک دیسک عوض کنیم.
می پرسم؛ مگر در فردیس تعاونی تاکسی داران وجود ندارد؟!
تقریبا همه پاسخ می دهند که اینجا تعاونی داریم؛ حتی در سال های گذشته سهام هم خریده ایم. اما تعاونی خدماتی نمی دهد و فقط معاملات تاکسی ها را انجام می دهد. و در آخر می گویند؛ دلمان خوش بود که با مستقل شدن شورا و شهرداری و وعده های فراوان کاندیداها، در اولین فرصت سازمان تاکسیرانی فردیس راه اندازی شود و یا شاید توجه آقایان شورایی به این قشر زحمتکش که بیشترین ارتباط را با شهروندان دارند، باعث ارائه خدمات به تاکسی داران شود؛ اما متاسفانه فقط وعده و وعید نصیبمان شد.
دستانم از سرما یخ زده و دیگر توان نگه داشتن گوشی و ضبط کردن صدایشان را ندارم. چندنفری تاکسی هایشان نیمه پر شد و راه افتادند. از رانندگان باقیمانده خواستم تا بایستند و عکسی از آنها بگیرم. به چهره هایشان نگاه می کنم که هرکدام شاید امیدوارند تا صدایشان به گوش مسئولان برسد و شاید فرجی بر این مشکل چندساله شود. یاد بچگی هایم می افتم که ماشین های مسافرکش، آبی و نارنجی بودند و کرایه تاکسی نارنجی ها از آبی ها کمتر بود. به کدام سمت حرکت کرده ایم؟! پیشرفت تکنولوژی برای آسایش مردم یا سوء مدیریت؟!

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
وبگردی
آخرین اخبار