با توجه به اینکه طیف اصلاحات در این انتخابات نماینده رسمی ای ندارد ، بدنه هوادار آن ها به سمت افرادی خارج از لیست اصولگرایان خواهند رفت. قطعا مستقلین در این داستان بیشترین میزان جلب رای را از این بین خواهند داشت. از طرفی دیگر انشقاق اصولگرایان سبب خواهد شد تا بدنه رای آن ها ، در یک دو قطبی درون گفتمانی به دنبال آرای سلبی بروند. یعنی جوانان این طیف با رای سلبی خود تلاش خواهند نمود تا پدر خوانده ها و پیرسالاران این لیست وارد مجلس نشوند . از اقبال و رایزنی های بخشی از جریان های اصولگرایی با کاندیداهای مستقل تبریز چنین به نظر می رسد که مستقلین از رای این طیف نیز به خوبی بهره خواهند برد.
مثلا اگر فردی بنام مسعود پزشکیان یا علیرضا منادی را در این صورت بندی قرار دهیم ، چنین به نظر می رسد که با تجمیع آرای سلبی اصولگرایان ، آرای ایجابی اصلاح طلبان و البته شبکه رای ثابت و مردمی وی ، یکی از این دو می توانند رای اول تبریز باشند. البته حمایت های پزشکیان از دولت و نیز برخی از حواشی اخیر ایشان کفه ترازو را به نفع منادی تغییر می دهد.
ناگفته پیداست این گزاره یک شاهد دیگر هم دارد . چه اینکه بخش مهمی از مردم ابدا دیگر به لیست های اردوگاهی اعتمادی ندارند چرا که وضع موجود را نتیجه همان لیست هایی می دانند که بیشتر تحت تاثیر سهمیه بندی های باندی بسته شده و به مردم تحمیل شده اند. اگر آرای این چنینی مردم عادی و متنفر از خط بازی های سیاسی را هم به آرای منادی اضافه کنیم ، یقینا گزاره ادعایی ما اثبات می شود . لذا به جرات می توان گفت یکی از مستقلین که به احتمال زیاد می تواند علیرضا منادی باشد ، رای اول انتخابات مجلس یازدهم تبریز خواهد بود.
یادداشت؛امیر لیل آبادی/ روزنامه نگار آزاد