به گزارش تابناک قم، بازی دیروز تیم ملی، یکی از بهترین نیمه دوم‌های تاریخ فوتبال ایران یا حداقل در بیست سال اخیر بود.
نمایش شجاعانه و جسورانه تیم ملی در نیمه دوم بازی مقابل ژاپن که طی چند ماه گذشته آلمان و ترکیه را چهارتایی کرده بود، کارشناسان فنی داخلی و خارجی را به حیرت انداخته است. قطعا راهی که تیم ملی ایران و کادرفنی اش برای غلبه بر ژاپن نشان دادند، از این به بعد توسط تیم‌هایی چون اسپانیا و آلمان که در جام جهانی مغلوب سامورایی شدند، به‌کار گرفته خواهد شد.
ژاپن که در نیمه نخست با یک موقعیت نه چندان جدی و با فرصت‌طلبی حاصل از غفلت مدافعان مرکزی و هافبک دفاعی ایران به گل رسیده بود، از حیث تملک توپ شریط بهتری داشت؛ اما این برتری را در نیمه دوم از دست داد و بازیکنان تیم ایران تمام آنچه در نیمه نخست دیده بودیم، از ذهن پاک کردند.
با وجود این ، پرسش بزرگ آن است که بین دو نیمه و در رختکن تیم ایران چه گذشت و چه مسائلی مطرح شد که تیم ایران از این رو به آن رو شد و کیفیتی فراتر از حد تصور ارائه داد. صحبت‌های رد و بدل شده بین بازیکنان و کادر مربیان در رختکن می‌تواند نقطه عطف این مسابقه باشد، چون هر چه بود، باعث شد تیم ما شبیه آنچه باشد که سال‌ها بود هواداران و کارشناسان توقعش را داشتند و کمتر می‌شد؛ یک تیم شجاع که خودش و توانمندی‌اش را باور دارد و مقهور نام حریف نمی‌شود.
اما ساده لوحانه است که فکر کنیم این تحول اساسی، فقط با حرف های احساسی و تحریک عواطف و غیرت بازیکنان به وجود آمده باشد.
قطعا تغییر تاکتیکی بنیادین در نحوه بازی تیم ملی رخ داد و قلعه‌نویی به همراه کادر ایرانی‌اش در فرصت پانزده دقیقه‌ای بین دو نیمه، ساختار تاکتیکی تیم را فرو ریخت و از نو ساخت. آنالیزهای دقیق به دست حمید مطهری، سعید الهویی و رحمان رضایی رسید و با انتقال سریع به سرمربی، زمینه ساز اصلاح نحوه غلط تقابل با تیم سرعتی موریاسو در نیمه دوم شد. آندرانیک تیموریان مثل دوران بازی‌اش بدون اینکه خودی نشان دهد، با روحیه ایثار خود را در اختیار آرامش و یکدلی تیم ملی قرار داد.
تیم ملی دیگر از دادن پاس‌های کوتاه و شروع بازی از بیرانوند با پاس به مدافعان مرکزی یا کناری، دست کشید و رو به بازی هدفمند هوایی آورد. سردار آزمون تقریبا همه ضربات سر اول روی توپ‌های ارسال از عقب زمین را زد و توپ را به قدوس، عزت‌اللهی، جهانبخش و محبی رساند تا موج حملات یکی یکی شکل بگیرد و ژاپن را در زمین خود سردرگم کند.
این تاکتیک ساده اما به موقع، خط هافبک هماهنگ و پرآوازه ژاپن را که در جام جهانی پارسال، آلمان و اسپانیا را به زانو درآورده بود، از جریان بازی حذف کرد و اجازه تملک توپ و بازی‌سازی را از آفتاب تابان گرفت. هنری که چشم بادامی‌های منظم و پرتلاش طی سالیان اخیر به آن شهرت یافته اند و بازی مالکانه را مقابل بزرگان جهان هم ترک نکردند.
ارسال های هوایی، نقش آمادگی بدنی را در جدال‌های تک به تک بالا برد و ژاپن برای این نوع جنگ آماده نشده بود. جثه های درشت‌تر بازیکنان ایران که در جدول وزنی ابتدای مسابقات تحت عنوان چاقی به آن اشاره شده بود، در اینجا به کمک تیم ملی فوتبال ایران آمد.
در همین حال ، اطلاع ایران از ضعف دروازه بان ژاپن روی شوت‌ها باعث افت روحیه زوج دفاع آخر ژاپن شد که از لیگ برتر انگلیس و آرسنال آمده بودند و بازی تحت فشار سانترهای بلند را خوب آموخته بودند.
در نهایت برتری تکنیکی و فردی بازیکنان ایران مقابل ژاپنی‌ها، با آزاد شدن روحیه ملی‌پوشان به آپشن‌های بازیکنان افزود و نماد آن گل استثنایی سردار آزمون در کلاس بازیکنان بزرگ تاریخ آرژانتین و برزیل بود که ژاپنی‌ها را در سطح روانی پایین‌تری قرار داد. قطعا چنین تکنیک نابی در تاریخ فوتبال ژاپن هم نزد هیچ ستاره‌ای دیده نشده است.
همه اینها بدون حضور ستاره اول تیم ایران یعنی مهدی طارمی رقم خورد که همین موضوع حیرت اعراب و شرق آسیا را برانگیخت.
تیم ملی در نیمه دوم تنها یک موقعیت به حریف داد؛ اما ضمن کنترل ژاپن در فضاهای ضدحمله، بارها دروازه حریف را تهدید کرد و در پایان بحق، به خواسته خود رسید و این برد و این صعود کاملا عادلانه بود تا جایی که ژاپنی‌ها تسلیم شده و شکست و حذف‌شان را قبول کرده بودند.
به همین دلیل، قلعه‌نویی در اولین فرصت رسانه‌ای بعد از سوت پایان بازی، به حق مربیان ایرانی، دانش و استعداد بالای آنها و توانایی همکاران هموطنش برای کار در فوتبال اروپا اشاره کرد. قطعا اعتبار این پیروزی تمام و کمال به کادر فنی ایرانی تیم ملی تعلق دارد و نمی‌توان هیچ سهمی برای مربیان خارجی چون کارلوس کی‌روش، برانکو، اسکوچیچ یا هر اسم بیگانه دیگری در نظر گرفت؛ مبارکتان باشد.
