در میان قهرمانان ملی ما هستند کسانی که خارج از دنیای قهرمانی، کوهی از مشکلات پیش رویشان قرار دارد، افرادی که بعد از سال ها افتخارآفرینی برای تیم ملی و ایستادن بر سکوهای قهرمانی امروز مجبورند با نظافت پله های خانه های مردم شکم زن و بچه هاشان را سیر کنند.
به گزارش ایرنا، قهرمانان ورزشی کشورمان همواره الگوهای خوبی برای مردم ما به حساب آمده و جوانان سعی می کنند با الگو قراردادن آن ها، خود هم روزگاری مانند الگویشان سکوهای افتخار و قهرمانی را در نوردند.
قرار گرفتن روی سکوی قهرمانی و اهتزاز پرچم سه رنگ کشورمان حس بسیار خوبی را به هر فردی می دهد، حسی شبیه غرور و افتخار و گرفتن مزد ماه ها تلاش و رنج و زحمت.
در آن لحظات شورانگیز، چشمان قهرمانان برق می زند و با نوعی غرور به حریفانی که شکستشان داده اند فکر می کنند، لحظاتی که فلاش دوربین عکسان آن ها را لحظه ای رها نمی کند و بی قراری خبرنگارانی که دوست دارند افتخار مصاحبه با یک قهرمان را به دست آورند.
لحظات قشنگی است؛ به خصوص زمانی که متوجه شوی یک ملت به تو افتخار می کند و توانسته ای حس غرورشان را برانگیزی، قشنگ تر از آن زمانی است که ببینی پرچمت بر فراز پرچم سایر کشورهای رقیب به اهتزاز درآمده و سرود زیبای 'سرزد از افق مهر خاوران' در سالنی که همه چشم ها به تو خیره شده اند، نواخته می شود.
ارزش کار جایی بیشتر به چشم می آید که این قهرمان ملی معلول بوده و نقصی در بدن خود داشته باشد، آن جاست که باید در مقابل استقامت و اراده پولادین او سر تعظیم فرود آورد که حتی با وجود معلولیت نیز دست از تلاش برنداشته و برای افتخارآفرینی تلاش کرده است.
اما نگاهی به آینده نامعلوم، ناگهان تمام این خوشی ها و لذت ها و احساس غرورها را از تو می گیرد، فکر فردا و غم نان دیگر مجالی برای شاد ماندنت باقی نمی گذارد، تویی و شکم خالی زن و بچه ات که باید آبرومندانه و از راه حلال پر شود.
** قهرمانی در دام ناملایت ها و بی توجهی ها
غلامرضا نجفی فوتبالیست معلول، متولد 1362 در کرمانشاه، حدود 10 سالی هست که عضو تیم ملی فوتبال هفت نفره جانبازان و معلولان کشورمان است و هموراه به عنوان یکی از بازیکنان ثابت این تیم در میدان مختلف به میدان رفته است.
کسب مقام اول مسابقه های مقدماتی پارالمپیک 2004 آتن یونان در سال 83 و کسب مقام پنجم این مسابقه ها، کسب مدال برنز مسابقه های جهانی آمریکا در سال 84 با حضور 16 کشور، قهرمانی در مسابقه های آسیایی مالزی در سال 85، کسب عنوان نایب قهرمانی مسابقه های جهانی برزیل و بدست آوردن سهمیه پارالمپیک 2008 پکن و کسب مقام سوم این مسابقه های برای اولین بار در تاریخ این رشته برای ایران، کسب مقام سوم مسابقه های جهانی هلند و به دست آوردن سهمیه پارالمپیک 2012 لندن که تیم ملی با گل نجفی در دیدار رده بندی مقابل برزیل مدال برنز را کسب کرد از جمله افتخارات این فوتبالیست معلول کرمانشاهی است.
به گفته نجفی برای مقدماتی پارالمپیک 2016 ریودوژانیرو برزیل نیز به دنبال تعلل کشور انگلیس در صدور روادید تیم ملی از حضور در این مسابقه ها بازماند تا تیم فوتبال هفت نفره کشورمان در این مسابقه های حضور نیابد.
** شکم زن و بچه ام را با کارگری سیر می کنم
نجفی فوتبالیست معلول تیم ملی هفت نفره کشورمان با حضور در دفتر خبرگزاری ایرنا، از مسائل و مشکلات خود گفت و اینکه چگونه همراه با زن و 2 فرزند کوچک خود در اتاقی که پدرش به وی داده روزگار می گذارند به این امید که شاید روزی فرجی حاصل شود.
وی که به گفته خود 10 سال است عضو تیم ملی فوتبال جانبازان و معلولان کشورمان است، می گوید اولین نفری بوده که از معلولان کرمانشاهی به تیم ملی راه یافته و سپس زمینه حضور تعدادی دیگر از ورزشکاران کرمانشاه را با معرفی آن ها به تیم ملی فراهم کرده است.
نجفی با بیان اینکه در کوران مسابقه های مختلف توجه و رسیدگی خوبی به آن ها می شود، می افزاید: دقیقا از زمانی که اردو و مسابقه ها به پایان می رسد ما نیز به امان خدا رها می شویم و به دلیل نداشتن شغل و کاسبی مناسبی برای امرار معاش و زندگی عادی نیز با مشکل مواجه ایم.
وی گفت: بعد از صدور نشدن روادید برای سفر به انگلیس و بازماندن از شرکت در مسابقه ها مقدماتی پارالمپیک 2016 ریودوژانیرو برزیل، تیم فوتبال هفت نفره ما تعطیل شد و تا یکسال دیگر برنامه ای ندارد و در این مدت ما باید بیکار دنبال لقمه نانی برای سیر کردن شکم زن و بچه خود باشیم.
نجفی در خصوص وضعیت زندگی شخصی خود می گوید: با داشتن پسری هفت ساله و دختری سه ساله همراه با همسرم در اتاقی که پدرم به ما داده زندگی می کنیم و من برای سیر کردن شکم زن و بچه هایم مجبورم با پای معلولم کارگری کنم.
عضو تیم ملی فوتبال جانبازان و معلولان ایران افزود: همراه با یکی از دوستانم برخی اوقات به مجتمع های مسکونی رفته و پله های خانه مردم را نظافت می کنیم تا از این طریق پولی برای سیر کردن شکم زن و بچه ام به دست آورم.
وی با بیان اینکه کار کردن برایش عیب و عار نیست و هر کاری که درآمدش مشروع و حلال باشد را انجام می دهد، خاطرنشان کرد: مشکلی با طی کشیدن راهروها و پله های خانه مردم ندارم اما این کار به دلیل معلولیتی که دارم برایم بسیار سخت و طاقت فرسا است و فشار زیادی هنگام بالا و پایین رفتن از ساختمان به من وارد می کند.
** تلاشم برای پیدا کردن شغل بی فایده بوده است
نجفی در خصوص اینکه آیا تاکنون برای یافتن شغلی به دستگاه ها و مراجع مربوطه مراجعه کرده است، گفت: این کارها را به دفعات انجام داده ام و از استانداری و بهزیستی گرفته تا اداره کل ورزش و جوانان و شهرداری ولی متاسفانه یا جوابی نگرفتم یا فقط وعده و وعید داده شد.
وی با بیان اینکه حتی نامه نیز از دفتر ریاست جمهوری، رئیس مجلس، سازمان بهزیستی کل کشور، وزارت ورزش و جوانان را برای پیگری توسط مسئولان استانی دریافت کرده است، گفت: متاسفانه هیچ کدام از این نامه ها نیز موثر واقع نشده است و هیچ تغییری در شرایط من حاصل نشده است.
نجفی یادآور شد: چندی پیش قانونی در مجلس تصویب شد که طی آن مدال آوران المپیک و پارالمپیک به استخدام سازمان ها و شرکت ها در آیند که متاسفانه این قانون در کرمانشاه و در خصوص بنده رعایت نشده است چرا که مدال برنز پارالمپیک 2008 پکن را در کارنامه دارم.
این قهرمان ملی در ادامه افزود: نه تنها تلاش و اقدامی برای حل مشکلات من صورت نگرفته بلکه در برخی مراجعه ها حتی با برخوردهای بد مسئولان نیز مواجه شده ایم انگار که چیزی زیاده از حق خود مطالبه کرده ام.
نجفی در ادامه به نکات تلخ و قابل تاملی نیز در خصوص زندگی شخصی خود و سختی که زن و بچه هایش تحمل می کنند نیز اشاره اما از ما خواست تا رسانه ای نشود.
** ماهی 140 هزار تومان حقوق می گیرم
وی یادآور شد: تنها حقوق ثابتی که دریافت می کنم مبلغ 147 هزار تومان از صندوق حمایت از قهرمانان است که تازه 40 هزار تومان این مبلغ نیز بایت حق بیمه کسر می شود، البته این پول نیز به صورت مرتب پرداخت نمی شود و گاهی تا سه چهار ماه طول می کشد.
نجفی افزود: با این مبلغ و پولی که از نظافت خانه های مردم به دست می آورم و همچنین کمک هایی که پدر جانبازم می کند خرج زندگی را تامین می کنم.
وی در ادامه به تحصیل خود در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه در رشته مدیریت بازرگانی نیز اشاره و اظهار کرد: به علت مشکلات مالی دو میلیون و800 هزار تومان به این دانشگاه بدهی دارم اما با مساعدت مسئولان دانشگاه با وجود این بدهی در حال تحصیل هستم.
عضو تیم ملی فوتبال هفت نفره کشورمان گفت: البته اداره کل بهزیستی کرمانشاه حدود نیمی از شهریه هر ترم دانشگاه را می پردازد ولی با این حال هنوز مشکلات زیادی وجود دارد که نمی دانم چگونه می شود آن ها را رفع کرد.
وی همچنین از امکان مهاجرت به سایر استان ها که در سال های گذشته برایش پیش آمد و به خاطر شهر و دیارش کرمانشاه از آن صرف نظر کرد نیز سخن گفت و افزود: برای بوشهر، تهران و رشت به صورت مقطعی بازی کردم ولی حاضر به اقامت دائمی در این استان ها با وجود وعده هایی که برای دادن امکانات مناسب نظیر شغل و مسکن به من داده شد، نشدم ولی حالا می فهمم که اشتباه کرده ام.
نجفی در پایان و با بیان اینکه از حمایت مسئولان ورزشی و غیرورزشی استان مایوس شده و دیگر امیدی به کمک آن ها ندارد، گفت: تا زمانی که در اوج بودیم و افتخار کسب می کردیم برایمان هورا می کشیدند و کف می زدند اما الان که به دلیل یکسری مسائل از حضور در مسابقه ها بازمانده و تیم ملی تعطیل شده است هیچ کس کوچکترین سراغی از ما نمی گیرد و این بیشتر از هر چیز دیگری دل ما را به درد می آورد.
** امیدواری که آقای استاندار ایجاد کرد
هرچند دیدار اخیر استاندار کرمانشاه با جمعی از اهالی ورزش استان، قرار گرفتن وی در جریان مسائل و مشکلات قهرمانان ورزشی و البته دید وسیع وی نسبت به حوزه ورزش این بارقه امید را ایجاد کرد که حداقل بخشی از نیازهای این افراد مرتفع و تلاش برای حل و یا کاهش مشکلات آن ها به صورت جدی تری آغاز می شود.
وعده ای که اسدالله رازانی برای حل مشکل بیکاری، مسکن و بیمه ورزشکاران و قهرمانان ملی داد می تواند نجفی و امثال نجفی ها را حداقل به آینده امیدوار نگه دارد تا بلکه ذره ای از بار مشکلاتشان کاسته شود.
گفت و گو از: مسعود اسماعیلی خبرنگار ایرنا کرمانشاه