دراستان ایلام نیز این روزها گداهایی در نقاط مختلف شهر جا خوش کرده ودر میان پارکها وچهارراهها ومکانهای شلوغ پرسه می زنند که از نظر شکل وشمایل با افراد بومی استان دارای تفاوتهای فراوانی هستند ،گداهایی خارجی که استان ایلام را برای حرفه بی درد سر وکم هزینه گدایی انتخاب کرده اند.
تابناک ایلام علی اصغراسدی::تکدی گری یا همان اصطلاح عامیه "گدایی"یک پدیده سوء اجتماعی است که آبستن آسیبهای اجتماعی فراوان در جامعه است که عوارض و مخاطرات زیادی با خود بهمراه دارد. بخشی از مطالعات مقطعی و روبنایی روی این پدیده، درباره مسائلی نظیر درآمد،
مسکن، فقر مادی، فقر فرهنگی، ناکامی اقتصادی، نابسامانی اجتماعی، و سرانجام، دستگیری و بازپروری سخن می گوید.
عده ای سعی کرده اند این مشکلات و مخاطرات را تعدیل کنند و در نتیجه، آن را به گردن فرد انداخته نشان دهند که تکدی گری امری طبیعی و پذیرفتنی است که می شود آن را نادیده گرفت و با آن کنار آمد.
برخی محققین ضمن بررسیهای خود به ریشه ها، شیوه ها، انگیزه ها، پیامدها و راههای رفع تکدی گری، نظر داشتنه اند، این ریشه ها شامل پیری و از کارافتادگی، مسائل خانوادگی، اعتیاد، مهاجرت، معلولیت و غیره می شود.
تکدی را می توان تحت عنوان «دست درازی کردن » برای کسب درآمد، و احتمالا «سؤال به کف » تعریف کرد. تکدی فراگردی است که به موجب آن، فرد متکدی از دسترنج دیگران بهره مند می شود و زندگی می گذراند. هر یک از افراد جامعه را که نه صاحب حرفه (در مفهوم اقتصادی آن) هستند و نه در تولید اجتماعی، مشارکتی دارند و همواره با شیوه ها و شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی هستند تحت عنوان متکدی شناخته شده اند.
به این مفهوم که معمولا گداهای موجود در نقاط مرفه شهر سعی می کنند صورت ظاهر را حفظ کرده از راههای آبرومندانه گدایی کنند! در نقاط غیر مرفه یا متوسط شهر با گداهایی روبه رو می شویم که دست و پای خود را بطرز ماهرانه و با گریم به شکل ناقص درآورده اند و یا زنهایی که با یک قوطی اسپند در میان ماشینها وول می خورند و یا مردی همراه با چند تا از همان بچه های بی گناه و در حالی که تکه کاغذی در جلوی خود گذاشته و قصه زندگی اش را بر روی آن نوشته است اما، در نقاط ثروتمند شهر آقا یا خانمی با لباسهای تمیز جلو آمده به عنوان این که مثلا مسافری از شهرستان است و کیفش را دزدیده اند، مؤدبانه فقط برای یک بلیط اتوبوس پول طلب می کنند اگرچه این شیوه ها قدیمی شده و اکثر مردم نیز از آن مطلعند، باز هم به این ثروتمندان گدانما و به این لکه های ننگ شهر کمک می کنند، که این مساله جای پرسش و تعجب دارد!
دراستان ایلام نیز این روزها گداهایی در نقاط مختلف شهر جا خوش کرده ودر میان پارکها وچهارراهها ومکانهای شلوغ پرسه می زنند که از نظر شکل وشمایل با افراد بومی استان دارای تفاوتهای فراوانی هستند ،گداهایی خارجی که استان ایلام را برای حرفه بی درد سر وکم هزینه گدایی انتخاب کرده اند.
از پیشانی استان در شهرستان چرداول گرفته تا مرکز استان می توان آثاری از گدایان خارجی پیدا کرد ،گدایانی که هرکدام خود را به اشکال مختلف درآورده تا بتوانند از این طریق ترحم رهگذران را برانگیخته ومبلغی را به چنگ آورند! البته در این کار نباید نقش کودکانی بیگناه را که در گرمای بالای 40درجه این روزها اسباب تسهیل این کار شده اند را نادیده گرفت.
حقیقتا به واسطه مرز بین المللی مهران این روزها استان ایلام مسیر تردد افرادی از ملیتهای مختلف شده است که ایران را مسیر گردشگری انتخاب نموده اند واز سویی روزانه دهها کامیون ترانزیتی غیر ایرانی از این مسیر تردد می کنند ،حضور این افراد در مسیر تردد خارجیها می تواند پیامهای بسیار بدی را از وضعیت اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی ایران مخابره کند وبنوعی این خارجیان به تابلویی برای تخریب وجهه ایران وایرانی مبدل شده اند.
صرفنظر از اثرات سوء اجتماعی این پدیده که آبستن آسیبهای فراوان اجتماعی وفرهنگی برای استان ایلام است ،،مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامی موضوع تکدی‌گری را جرم انگاری و مجازات‌هایی را برای افرادی که به آن اقدام می‌کنند، پیش بینی کرده است ،حال با وجود تصریح جرم انگاری این اقدام در قانون دلیلی برای آزادی این افراد در سطح معابر وخیابانهای استان ایلام وعدم برخورد قانونی با آنان وجود ندارد !
انتظار می رود دستگاههای متولی نظیر بهزیستی ونیروی انتظامی با گردآوری این متکدیان وبرخورد قانونی باآنان فضایی سالم وامن را در استان فراهم آوردند زیرا حقیقتا وجود این افراد ضمن تحمیل سیمایی زشت و نامناسب به استان ؛می توانند زمینه ساز ترویج سایر آسیبهای اجتماعی در ایلام باشند.
عده ای سعی کرده اند این مشکلات و مخاطرات را تعدیل کنند و در نتیجه، آن را به گردن فرد انداخته نشان دهند که تکدی گری امری طبیعی و پذیرفتنی است که می شود آن را نادیده گرفت و با آن کنار آمد.
برخی محققین ضمن بررسیهای خود به ریشه ها، شیوه ها، انگیزه ها، پیامدها و راههای رفع تکدی گری، نظر داشتنه اند، این ریشه ها شامل پیری و از کارافتادگی، مسائل خانوادگی، اعتیاد، مهاجرت، معلولیت و غیره می شود.
تکدی را می توان تحت عنوان «دست درازی کردن » برای کسب درآمد، و احتمالا «سؤال به کف » تعریف کرد. تکدی فراگردی است که به موجب آن، فرد متکدی از دسترنج دیگران بهره مند می شود و زندگی می گذراند. هر یک از افراد جامعه را که نه صاحب حرفه (در مفهوم اقتصادی آن) هستند و نه در تولید اجتماعی، مشارکتی دارند و همواره با شیوه ها و شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی هستند تحت عنوان متکدی شناخته شده اند.
گاه همراه گدایان کودکان خردسال و معصومی را مشاهده می کنیم که بر اثر قرصهای خواب آور و انواع مخدر، معمولا بیحال و خواب آلوده، با لباسهای کثیف و پاره و کهنه، یا بر روی سنگ فرشهای خیابانها و پیاده روها دراز کشیده اند و یا بر پشت زنان و مردانی که برای گدایی در سر چهارراهها و در بین اتومبیلها پرسه می زنند، به خواب رفته اند.
کودکانی که در نخستین سالهای عمر به جای بازیهای کودکانه، گدایی را تجربه می کنند و اکثرا از شیرخوارگاهها به عاریت گرفته شده اند. این کودکان بعد از رسیدن به سن حدودا 7 سالگی که سن آغاز گدایی به شیوه حرفه ای می باشد، این شغل را مستقلا ادامه داده خودکفا می شوند.
این روزها گداها حرفه ای تر از قبل شده اند بنحویکه بسته به حضورشان در نقطه ای از شهر براساس وضعیت اقتصادی وفرهنگی مردمان آن شهر تغییر لباس وچهره می دهند وحتی نوع گدایی خود را برآن اساس انتخاب می کنندبه این مفهوم که معمولا گداهای موجود در نقاط مرفه شهر سعی می کنند صورت ظاهر را حفظ کرده از راههای آبرومندانه گدایی کنند! در نقاط غیر مرفه یا متوسط شهر با گداهایی روبه رو می شویم که دست و پای خود را بطرز ماهرانه و با گریم به شکل ناقص درآورده اند و یا زنهایی که با یک قوطی اسپند در میان ماشینها وول می خورند و یا مردی همراه با چند تا از همان بچه های بی گناه و در حالی که تکه کاغذی در جلوی خود گذاشته و قصه زندگی اش را بر روی آن نوشته است اما، در نقاط ثروتمند شهر آقا یا خانمی با لباسهای تمیز جلو آمده به عنوان این که مثلا مسافری از شهرستان است و کیفش را دزدیده اند، مؤدبانه فقط برای یک بلیط اتوبوس پول طلب می کنند اگرچه این شیوه ها قدیمی شده و اکثر مردم نیز از آن مطلعند، باز هم به این ثروتمندان گدانما و به این لکه های ننگ شهر کمک می کنند، که این مساله جای پرسش و تعجب دارد!
دراستان ایلام نیز این روزها گداهایی در نقاط مختلف شهر جا خوش کرده ودر میان پارکها وچهارراهها ومکانهای شلوغ پرسه می زنند که از نظر شکل وشمایل با افراد بومی استان دارای تفاوتهای فراوانی هستند ،گداهایی خارجی که استان ایلام را برای حرفه بی درد سر وکم هزینه گدایی انتخاب کرده اند.
از پیشانی استان در شهرستان چرداول گرفته تا مرکز استان می توان آثاری از گدایان خارجی پیدا کرد ،گدایانی که هرکدام خود را به اشکال مختلف درآورده تا بتوانند از این طریق ترحم رهگذران را برانگیخته ومبلغی را به چنگ آورند! البته در این کار نباید نقش کودکانی بیگناه را که در گرمای بالای 40درجه این روزها اسباب تسهیل این کار شده اند را نادیده گرفت.
حقیقتا به واسطه مرز بین المللی مهران این روزها استان ایلام مسیر تردد افرادی از ملیتهای مختلف شده است که ایران را مسیر گردشگری انتخاب نموده اند واز سویی روزانه دهها کامیون ترانزیتی غیر ایرانی از این مسیر تردد می کنند ،حضور این افراد در مسیر تردد خارجیها می تواند پیامهای بسیار بدی را از وضعیت اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی ایران مخابره کند وبنوعی این خارجیان به تابلویی برای تخریب وجهه ایران وایرانی مبدل شده اند.
صرفنظر از اثرات سوء اجتماعی این پدیده که آبستن آسیبهای فراوان اجتماعی وفرهنگی برای استان ایلام است ،،مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامی موضوع تکدی‌گری را جرم انگاری و مجازات‌هایی را برای افرادی که به آن اقدام می‌کنند، پیش بینی کرده است ،حال با وجود تصریح جرم انگاری این اقدام در قانون دلیلی برای آزادی این افراد در سطح معابر وخیابانهای استان ایلام وعدم برخورد قانونی با آنان وجود ندارد !
انتظار می رود دستگاههای متولی نظیر بهزیستی ونیروی انتظامی با گردآوری این متکدیان وبرخورد قانونی باآنان فضایی سالم وامن را در استان فراهم آوردند زیرا حقیقتا وجود این افراد ضمن تحمیل سیمایی زشت و نامناسب به استان ؛می توانند زمینه ساز ترویج سایر آسیبهای اجتماعی در ایلام باشند.
