شورای شهر خرمشهر بالاخره منحل شد؛
دلیل این اختلافات و فاصله ها هر چه که بود، اما خرمشهر و مردمش دیگر تاب و تحمل آن را نداشتند؛ مردم شهری محروم که هم از عملکرد دولت 8 ساله ی گذشته رضایت چندانی ندارند و هم از عملکرد دوساله ی شورای شهر منتخب خودشان
بی تردید خبر انحلال شورای یک شهر ، خبر خوشایندی نیست اما واقعیت این است که آنجایی که عدم انجام وظایف قانونی شورا باعث ایجاد خلل در روند خدمات رسانی مناسب و مطلوب به شهروندان بشود و اختلافات درونی فعالیت شورا را به بن ست بکشاند ، انحلال آن را نیز میبایست بخشی از مسیر طی نشده دموکراسی دانست.
انحلال شورای شهر خرمشهر نه تنها خبر تلخی است بلکه مظلومیت مضاعف مردم این شهر را نیز به تصویر می کشد. برای همین این اتفاق در عین تلخی هایش ، خوب هم هست و تکلیف مردم و دولت را با جمع محدودی که به خاطر اعتماد مردم به آنان وارد شورا شده اند ولی نمی توانند روابط درونی خود را باهم تنظیم کنند و دامنه لجبازی ها و طناب کشی ها به حدی می رسد که کار شورا به بن ست منتهی می شود، روشن می کند.
طی هفته های اخیر اختلافات درونی شورای شهر خرمشهر همانند سازی ناکوک و ناموزون با اعصاب شهروندان این شهر بازی می کرد.
اگرچه برخی مسولان استانی و شهرستانی بارها تلاش کردند با پا درمیانی مشکل را حل کنند و حتی استاندار خوزستان تاکید کرده بود سیاست دولتمردان در استان، انحلال شوراها نیست ولی اعضای شورا قدر این فرصت های مدیریت ارشد استان را ندانستند و ناچارا مهر انحلال بر پیشانی این شورا حک شد.
تمرین دموکراسی قطعا هزینه هایی دارد و انحلال شورا یکی از این هزینه هاست. اعضای شورا می توانستند با تعدیل خواسته ها و نظرات خود و تنظیم روابط با هم و تلاش برای اتخاذ تصمیماتی با اجماع نظر اعضا جلوی این اتفاق تلخ را بگیرند. مذاکره و گفتگو برای حصول نتیجه، لازمه اش گذشتن از خواسته های اولیه و تلاش برای رسیدن به نقاطی مشترک است. هم اکثریت باید سعی می کرد نظر اقلیت را بصورت حداقلی در نظر می گرفت و هم اقلیت، قواعد دموکراسی را می پذیرفت و برای تحمیل خواسته های خود تلاش نمی کرد.
دلیل این اختلافات و فاصله ها هر چه که بود، اما خرمشهر و مردم آن تاب و تحمل آن را نداشتند؛ شهری محروم که هم از عملکرد دولت 8ساله ی گذشته رضایت چندانی ندارند و هم از عملکرد دوساله ی شورای شهر منتخب خودشان؛ شهری که هنوز زخم های دوران دفاع مقدس را بر تن خود احساس می کند.
انحلال شورا بعنوان یک نهاد مدنی اصلا خبر خوشایند و مطلوبی نیست اما اعضای شورای این شهر همانند شورای اول تهران، راه دیگری جلوی پای مسولان باقی نگذاشتند.
انحلال شورای شهر خرمشهر نه تنها خبر تلخی است بلکه مظلومیت مضاعف مردم این شهر را نیز به تصویر می کشد. برای همین این اتفاق در عین تلخی هایش ، خوب هم هست و تکلیف مردم و دولت را با جمع محدودی که به خاطر اعتماد مردم به آنان وارد شورا شده اند ولی نمی توانند روابط درونی خود را باهم تنظیم کنند و دامنه لجبازی ها و طناب کشی ها به حدی می رسد که کار شورا به بن ست منتهی می شود، روشن می کند.
طی هفته های اخیر اختلافات درونی شورای شهر خرمشهر همانند سازی ناکوک و ناموزون با اعصاب شهروندان این شهر بازی می کرد.
اگرچه برخی مسولان استانی و شهرستانی بارها تلاش کردند با پا درمیانی مشکل را حل کنند و حتی استاندار خوزستان تاکید کرده بود سیاست دولتمردان در استان، انحلال شوراها نیست ولی اعضای شورا قدر این فرصت های مدیریت ارشد استان را ندانستند و ناچارا مهر انحلال بر پیشانی این شورا حک شد.
تمرین دموکراسی قطعا هزینه هایی دارد و انحلال شورا یکی از این هزینه هاست. اعضای شورا می توانستند با تعدیل خواسته ها و نظرات خود و تنظیم روابط با هم و تلاش برای اتخاذ تصمیماتی با اجماع نظر اعضا جلوی این اتفاق تلخ را بگیرند. مذاکره و گفتگو برای حصول نتیجه، لازمه اش گذشتن از خواسته های اولیه و تلاش برای رسیدن به نقاطی مشترک است. هم اکثریت باید سعی می کرد نظر اقلیت را بصورت حداقلی در نظر می گرفت و هم اقلیت، قواعد دموکراسی را می پذیرفت و برای تحمیل خواسته های خود تلاش نمی کرد.
دلیل این اختلافات و فاصله ها هر چه که بود، اما خرمشهر و مردم آن تاب و تحمل آن را نداشتند؛ شهری محروم که هم از عملکرد دولت 8ساله ی گذشته رضایت چندانی ندارند و هم از عملکرد دوساله ی شورای شهر منتخب خودشان؛ شهری که هنوز زخم های دوران دفاع مقدس را بر تن خود احساس می کند.
انحلال شورا بعنوان یک نهاد مدنی اصلا خبر خوشایند و مطلوبی نیست اما اعضای شورای این شهر همانند شورای اول تهران، راه دیگری جلوی پای مسولان باقی نگذاشتند.
منبع: تابناک
