۲۴تیرماه ۹۴ (۱۵ جولای ۲۰۱۵)، وندی شرمن در جمع خبرنگاران درباره‌ی یکی از
جلسات بین تیم ایرانی و سایر اعضای ۵+۱ سخن گفت. وی در این جلسه که با بغض
آغاز کرد، جزئیاتی از گفت‌وگوهایی که در مذاکرات هسته‌ای در خصوص مذموم
بودن جنگ رد و بدل شده بود را بازگو کرد. شرمن بخشی از این جلسه را
این‌گونه روایت می‌کند:
«در جلسه‌ی نهایی عمومی که رسانه‌ها بیرون از اتاق بودند، هر یک از اعضای
۱+۵ گروه ایالات متحده، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین، آلمان و ایران
اظهارنظر یا بیانیه‌ای در مورد آنچه برایشان معنی می‌داد را بیان می‌کردند.
همه اظهارات وزرا [از جمله وزیرخارجه‌ی ایران] محمدجواد [ظریف] بسیار با
تحرک و جنب و جوش بود، چراکه آن جلسه خصوصی بود و هر یک از وزرا درباره‌ی
این صحبت می‌کردند که توافق برای آنها چه معنایی دارد. کری آخرین فردی بود
که صحبت کرد. او در پایان سخنان خود گفت: «وقتی من ۲۲ سال سن داشتم، به
جنگ رفتم.»
شرمن این جمله را در حالی‌که بغض داشت بازگو می‌کرد. او ادامه داد: اگرچه
«او [کری] نمی‌تواند جملات را به خاطر آورد» اما «همه به‌طور کامل مجذوب
[جملات کری] می‌شوند.» کری خودش را جمع‌وجور کرد و ادامه داد: «من به جنگ
[ویتنام] رفتم و آن [جنگ] برای من روشن کرد که من دیگر تمایلی ندارم وارد
جنگ دیگری بشوم. تمامی این گفت‌وگوها یا مذاکرات برای این بود تا سعی کنیم
این موضوعات را از طریق دیپلماسی و ابزار صلح‌آمیز [نه جنگ] حل‌وفصل کنیم.»
آن [لحظه] چنان لحظه‌‌ی تحریک‌کننده و تأثیرگذاری بود که همه در آن اتاق
او را تشویق و تحسین کردند [و دست زدند]. اشک در چشمان همه جمع شده بود.»