به گزارش تابناک اردبیل، هفته نامه چشمانداز اردبیل نوشت: گویی بعد از رسوایی مدیریت بحران در سیل اخیرکشور، مقرر شده تا برای هر رخداد جوی ولو سطحی، جزئی و عادی هم در مدیریت بحران استانها دستور«آماده باش» و اخطاریه «هشدار» صادر شود تا مسئولان ذیربط غافلگیر نشوند.
مصداق بارز این افراط را میتوان با تحلیل و بررسی اخطاریههای صادره از مدیریت بحران استان در چند روز اخیر و اعلام آمادهباش 72 ساعته استاندار اردبیل مورد توجه و تامل قرار داد.
آقای اکبر بهنامجو، بیستم اردیبهشت و درجلسه مشترک شورای هماهنگی مدیریت بحران استان با اشاره به احتمال وقوع سیلاب در برخی از مناطق استان از مدیران دستگاههای اجرایی خواست تا 72 ساعت آینده در محل خدمت خود حاضرباشند.
مدیرکل هواشناسی استان اردبیل هم در این جلسه نسبت به وقوع سیلاب،رعدوبرق، طوفان و تندباد شدید هشدار جدی داد و گفت که تا 22 اردیبهشت به دلیل جو مخاطرهآمیز بارشهای شدید در استان خواهد بارید، بهطوری که در شمال استان این میزان به 70 میلیمتر خواهد رسید!
انتشارو پخش پرتکرار این پیام در رسانههای گروهی و شبکههای رادیویی و تلویزیونی استان اگر چه از منظر اطلاعرسانی سودمند است اما اشکال جدی کار اینجاست که وقتی مردم به دنبال استرس، نگرانی و ترس و وحشت ناشی این پیامها که به واسطه سیلاب اخیر شمال و جنوب کشور غلبه چنین حسی بر افراد امر طبیعی است مابه ازای خارجی نمیبینند قطعاً پیامهایی از این دست را در مقاطع زمانی بعدی جدی نگرفته و آن را شوخی خواهند خواند!
بررسی مستندات سایت هواشناسی کشور از منظر میزان بارش و تطبیق آن با پیشبینیها و اخطارهای مدیریت بحران در استان اردبیل موید این است که معالاسف کمترین تناسبی در این میان نبوده و همین مسئله موجب سئوالهایی در اذهان مردم شده است.
چنانچه مسئولان امر، حوادث پیش آمده در دو روستای تولون و عباقشلاقی شهرستان گرمی را به عنوان دفاع از اقدامات خود در این باره مشخص ارائه کنند، خود نیک میدانند که متعاقب این تعابیر، لحن و شیوه اعلام اخطار و آمادهباش که فضای نگرانی و ترس را القاء کرد، مردم انتظار داشتند گویی اتفاقاتی از جنس سیلابهای اخیر شمال و جنوب کشور رخ میدهد که خوشبختانه این گونه نشد و ای بسا مشکل اینجاست که مسئولان امر برای دفعات بعد که ممکن است خطر جدی باشد، چگونه میتوانند به مردم بگویند که این بار خطر جدی است!؟
بیگمان اعلام هشدار و اخطار با هدف پیشگیری از حوادث و اطلاع یافتن مردم از حوادث طبیعی امری پسندیده و ستودنی است اما اگر قرار باشد که در این زمینه نیز افراط و تفریط و بدون دوراندیشی عمل کنیم، قطعاً جامعه هدف به آن بیاعتماد خواهد شد و نتیجه همان میشود که در قصه چوپان دروغگو اتفاق افتاد!
انتهای پیام