«تابناک کرمان»، زینب نورالدینی؛ نقدی بر دیدگاه جناب شهریاری نماینده محترم کلانشهر زاهدان که تنها راه برون رفت از وضعیت فلاکتبار فقر و محرومیت حوزه انتخابی خود را فروش کلیه و اعضاء و جوارح مردم میداند .
کلانشهر زاهدان دارای دو مرز ترانزیتی و پل ارتباطی کشور عزیزمان ایران با کشورهای پاکستان و افغانستان بوده و همچنین کریدور شمال به جنوب کشور محسوب می گردد ، تفکر منسوخ شده در زمینه توسعه کشاورزی که در گذشتههای نه چندان دور دنبال میشد (افزایش زمین و بالا بردن سطح زیر کشت و وجود منابع عظیم آب شیرین برای توسعه کشاورزی و افزایش محصول)، با رشد سریع جمعیت در برابر محدودیت منابع با شکست مواجه شده و نتیجهای جز نابودی منابع آب شیرین، از بین بردن منابع خاکهای حاصل خیز، افزایش بیرویه هزینههای تولید، آلودگی محیطزیست و هدر رفت انرژی و نهادههای کشاورزی نداشت.
در عصر حاضر، کشاورزی پایدار و هوشمند تنها راه تأمین امنیت غذایی و نجات جمعیت بسرعت در حال رشد بشر از گرسنگی است و همچنین به عنوان یک صنعت بسیار مهم در جهت رشد و توسعه اقتصادی کشورها و جوامع بزرگ و کوچک مطرح است و دانشمندان از جنبههای مختلف در تلاش برای خلق و بکارگیری تکنولوژی و سیستمهای بهرهور و کارا در این زمینه با حداقل استفاده از نهاده و حتی استفاده از منابع زائد و پسماند سایر صنایع در قبال ایجاد حداکثر راندمان تولید میکوشند. و با وجود منابع آبی و زمین حاصلخیز زرآباد نه تنها معیشت خانوارهای بلوچ بلکه بسیاری از نیازهای کشور را هم تأمین کرد .
امروزه با بکارگیری سیستمهای نوین کشت از قبیل هیدروپونیک با ویژگی هایی همچون:
بی نیازی کامل از وجود خاک به عنوان بستر برای کشت گیاه
افزایش چند برابری راندمان استفاده از آب در این سیستم (تولید یک کیلوگرم گوجه فرنگی در مزرعه 400 لیتر آب مصرف میکند در صورتی که این میزان در کشت هیدروپونیک به 80 لیتر (در ایران) کاهش مییابد و همین رقم به 4 تا 5 لیتر آب به ازای تولید یک کیلو گوجه در گلخانههای هلندی رسیده است).
امکان مدیریت دقیق تغذیه گیاه در کشت هیدروپونیک و جلوگیری از آلودگی محیط زیست؛
- بکارگیری تکنولوژی گلخانه که امکان افزایش تولید در واحد سطح را میسر میسازد به گفته کارشناسان (میانگین تولید گوجه در مزرعه 40 تا 50 تن است که این رقم در گلخانه تقریباً 400 تا 450 تن (در ایران) و به حدود 1200 تا 1400 تن تولید در گلخانههای هلندی رسیده است).
-همچنین استفاده از تکنولوژی های دیگری همچون Plant factory که امکان تولید گیاهان را با 95 درصد بهره وری از نهادهها مخصوصاً منابع آب و زمین و با بکارگیری مؤثر انرژی خورشیدی دارد ( خاص مناطق با حداقل فضا و کمترین آب موجود).
به علاوه استفاده از علم اصلاح و بهنژادی گیاهان که برای ایجاد ارقام گیاهی با پتانسیل ژنتیکی بالاتر در استفاده از منابع میکوشد، همگی سعی در افزایش عملکرد کمی و کیفی محصولات کشاورزی به ازای حداقل مصرف منابع ( افزایش راندمان تولید) را دارند.
لذا با کمی دقت در مطالب فوق درمیابیم که در جهان امروز تقلا برای یافتن دشتهای حاصل خیز و منابع عظیم آب جهت تولیدات کشاورزی امری مردود و محکوم به شکست خواهد بود. بشر امروزی در هر کجای این کره خاکی دریافته است که با محدودیت منابع روبروست و برای ادامه بقاء خود هیچ راهی بجز تطبیق خویش با شرایط موجود ندارد و این نیز جز با تلاش و تفکر در جهت شناسایی پتانسیلهای ویژه هر منطقه و همچنین نوآوری و خلق سیستم هایی برای حداکثر بهینه کردن استفاده از منابع به دست کارشناسان کشاورزی محقق نخواهد شد .
برای درک بهتر این موضوع بد نیست نگاهی داشته باشیم به آمار کشورهایی همچون هلند، کشوری با مساحت 41 هزار کیلومتر مربع که امروزه با بکارگیری نوآوری و تکنولوژی در کشاورزی به عنوان دومین صادر کننده محصولات کشاورزی در جهان بعد از آمریکا با مساحت قریب به 10 میلیون کیلومتر مربع بدل شده و درآمد کشاورزی آن بالغ بر 2 برابر فروش نفت ایران است.
و یا همسایگانی همچون عمارات عربی که با اندک پتانسیلی در کشاورزی امروز با بکارگیری همین تکنولوژی ها در صدد تولید محصولات کشاورزی برآمده اند.
حال خالی از لطف نیست که نگاهی هم به پتانسیل های کشاورزی و موقعیت های استراتژیک سیستان و بلوچستان و کلانشهر زاهدان داشته باشیم
ضمن اینکه زاهدان دارای منبع عظیم انرژی خورشیدی است (در حالی که بسیاری از مناطق از آن محروماند) با توسعهی ایستگاههای خورشیدی می توان از هدر رفت این انرژی ارزان و سالم جلوگیری کرد و هم با مشارکت مردم منطقه موجب بهبود وضعیت معیشتی جوامع محلی گشت..
با توجه به نزدیکی این استان با زمینهای زیر کشت وسیع در جنوب، وجود امکان تولید بسیاری از ملزومات اولیه این زمینها از قبیل نشاء محصولات سبزی (که هم نیاز به حداقل فضا نسبت به تولید محصول اصلی را دارد و هم آب کمتری نیاز دارد) که هم اکنون از استانهای شمالی کشور تأمین میشود.
اگر بخواهیم نگاهی به آینده توسعه کشاورزی این منطقه داشته باشیم همچون گذشته مستعد توسعه ی کشت پسته نیز میباشد.
شایان ذکر است؛ با وجود موقعیت جغرافیایی حوزه انتخابی جنابعالی به عنوان یک راه مواصلاتی مستقیم بین سیستان و بلوچستان و کرمان و سواحل مکران و دارا بودن ۲ مسیر ترانزیتی افغانستان و پاکستان ،بهره مندی از ۶۰۰ کیلومتر سواحل مکران ، دارابودن معادن ارزشمند چهل کورهی نصرت آباد و منطقه گردشگری تفتان ، دسترسی به بندر چابهار
و غیره و غیره. ... موارد مذکور تنها نمونههای اندکی از قابلیتهای این شهرستان است.
در آخر لازم میدانم یادآور شوم که کشاورزی حوزهای وسیع با مفهومی بسیار گسترده است که صنایع بیشماری را در خدمت خود بکار میگیرد به طوری که بعضاً فراهم نمودن نهادههای آن با کمترین نیاز به آب و زمین، ارزش افزوده بسیار بالایی خواهد داشت و قطعاً شهرستان زاهدان با توجه به پتانسیلها و موقعیتهای موجود از تواناییهای بالقوه بسیار بالایی در این زمینه برخوردار است، لذا نگاه سطحی، عامیانه، غیرعلمی و اظهار نظرهای نسنجیده و غیر تخصصی به یقین نمیتواند گره گشای مسائل موجود در این منطقه باشد.
پس لطفاً با افکار منسوخ و غیر کارشناسی نسخه نپیچیم، بعنوان یک خبرنگار و کنشگر اجتماعی از مردم مظلوم و محروم سیستان و بلوچستان معذرتخواهی می کنم ،مردم منطقه علت فقر و محرومیتشان را باید جایی دیگر جویا شوند ،سکوت قلمها ،انتخاب ناصحیح و...
انتهای پیام/*