یک دکتری روانشناسی «آمنزیا» را فراموشکاری و ناتوانی نسبی در به خاطر آوردن تجربیات و خاطرات تعریف کرد.
به گزارش
تابناک همدان، به نقل از ایسنا؛ یاسر عزیزیسعید تبیین کرد: دو نوع فراموشی داریم که در روانشناسی مطرح میشود؛ فراموشکاری پیشگستر و فراموشی پسگستر است که در فراموشی پیشگستر ممکن است در اثر یک آسیب، یک ضربه به سر یا یک اتفاق هیجان انگیز خیلی بد خاطرات یا اتفاقات روزمره را دیگر به خاطر نیاوریم؛ مثلاً در میان بوکسورها، فوتبالیستها و کشتی گیران وقتی ضربهای به سرشان وارد شده یادشان است چه کی هستند و چه خاطراتی از قبل دارند، اما خاطرات آن روز یعنی خاطرات بعد از آسیب را خیلی به خاطر نمیآورند.
وی با اشاره به اینکه در فراموشی پسگستر فرد خاطرات قبل از آسیب را به یاد نمیآورد، مطرح کرد: علاوه بر این دو مورد، یک نوع فراموشی هم وجود دارد که مربوط به مشکلات روانشناختی است و به آن فراموشی روانزاد یا یادزدودگی تجزیهای میگویند.
این دکترای روانشناسی با بیان اینکه معمولاً یادزدودگی تجزیهای در اثر یک اتفاق ناخوشایند که بار هیجانی شدیدی دارد، اتفاق میافتد، تصریح کرد: امروزه فراموشی اضطرابی را متداولترین فراموشی میدانیم که از نوع فراموشی روانزاد است به طوریکه وقتی اضطراب فرد زیاد شود معمولاً بیماری افسردگی را شاهد هستیم که خود را اینگونه نشان میدهند.
وی یکی از دلایلی که ممکن است مشکلات حافظه برای کودکان به وجود بی آورد را مصرف الکل توسط مادر در دوران بارداری دانست و اظهار کرد: یکی از بیماریهای خیلی مشخص، اما نادر در این زمینه سندروم کورساکوف است که علاوه بر انواع فراموشیها ممکن است فشار روانی زیادی به وجود آورد؛ مثل فراموشی اضطرابی که در طول روز فرد را با استرس و فشار روانی زیاد مواجه میسازد که بخشی از فراموشی ربطی به حافظه ندارد بلکه مربوط به توجه است.
عزیزیسعید ادامه داد: در واقع در روند ورود اطلاعات به حافظه است که مشکل به وجود میآید؛ به عنوان مثال شما توجه کامل و کافی به موضوع ندارید بنابراین اطلاعات به صورت کامل وارد حافظه شما نمیشود، اما وقتی میخواهید بازیابی کنید فکر میکنید که شما اطلاعات را فراموش کردید در صورتی که اصلاً اطلاعات در مرحله اول درست وارد حافظه نشده است.
وی ادامه داد: بنابراین مهارتهای توجه و راهبردهایی که برای توجه استفاده میکنیم میتواند در پیشگیری از فراموشی بسیار مؤثر باشد، یعنی اگر ما درست به مطالب توجه کنیم و توجه انتخابیمان را صرف آن مطلب به صورت کامل کنیم، احتمال اینکه مطلب را فراموش کنیم کاهش پیدا میکند، علاوه بر این ما با استفاده از راهبردهای شناختی میتوانیم مطالبی که به آنها توجه کردیم را در ذهنمان تثبیت کنیم.
این دکتری روانشناسی اختلال ADHD یا بیشفعالی را یکی از اختلالات مهم دانست و یادآور شد: این اختلال مربوط به توجه انتخابی است، یعنی افرادی که بیش فعال هستند نمیتوانند توجه و تمرکز خود را روی یک تکلیف به صورت مستمر داشته باشند بنابراین اطلاعات به صورت کامل وارد حافظه نشده و آنها اطلاعات را به صورت گزینشی و به صورت یک در میان وارد حافظه شان میکنند و وقتی میخواهند اطلاعات را بازیابی کنند میبینیم به صورت کامل به اطلاعات دسترسی ندارند.
وی یکی از شکایتهای والدین در زمینه یادگیری دانشآموزان را عدم توجه و تمرکز اعلام کرد و گفت: حتی این مشکل ممکن است در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند، یعنی اختلال بیش فعالی ممکن است در بزرگسالی هم مشاهده شود و خود را در مشکل حافظه نشان بدهد به علت اینکه به اندازه کافی به آن توجه نکرده اند چراکه محرکهای مختلفی که در محیط وجود دارد، دائماً حواس و توجه آنها را به خود معطوف میکند و نمیتوانند روی یک موضوع به صورت مستمر متمرکز شوند.