یکسالی از کاشت محصولش میگذرد و دلخوش به 40 روز دیگر است تا برداشت محصول را آغاز کند. چیزی به آغاز سال جدید باقی نمانده و پیرمرد کشاورز با خوشحالی به هر فرزندش وعده خریدن آنچه که آرزویش را داشتهاند، میدهد.
دستانش پینه بسته و لباسهایش خاکی است. شبهای زمستانی با دلهره سر بر بالش میگذارد و با ترس اینکه بارانی سیلآسا تمام زحمت یکسالهاش را یکشبه نابود کند، چشمانش را به زحمت باز نگه میدارد.
کابوس برداشت نهایی محصولاتش او را تنها نمیگذارد. سال پیش هم ضرر کرده بود و دوباره با قرض کردن توانسته بود امکانات اولیه کاشت صیفیجات را فراهم کند و حالا محصولاتش را درو کرده و منتظر فرا رسیدن فصل برداشت تمام زحمت یکسالهاش است.
اما.. یک تلنگر کافی بود تا دو هفته مانده به آغاز سال جدید، نبض محصولات آماده برداشت شهرستان جم، دیگر نزند...
آب بر کشاورزان جمی، پتک سنگینی در آستانه برداشت محصولاتشان بود و تنها این حرکت کافی بود تا چشمان کشاورزان کمفروغتر از گذشته و امید فرزندانشان نیز ناامید شود.
بیمسوولیتی برخی مسوولان، بار دیگر در این زمینه خود را نشان داد و این بار با گرفتن حق یکی از مظلومترین قشرهای این شهرستان نالایقی خود را ثابت کرد.
بستن بیش از 30 چاه آب در زمینهای کشاورزی، باعث ایجاد دلهره و نگرانی برای کشاورزان شده و کشاورزان در آستانه نوروز هیچ راهی جز صبر برای حل شدن مشکلشان ندارند.
یکی از کشاورزان در همین رابطه به خبرنگار بامداد جنوب گفت: ما نمیدانیم چه خطایی از ما سر زده است. اگر اشتباه میکنیم به ما تذکر دهند، نه اینکه یک دفعه یک ماه مانده به برداشت محصول، مسوولان آب منطقهای با لشکرکشی تمام چاههای آبی ما را ببندند.
وی ادامه داد: گویا ما تنها به نفع خود کار میکنیم و هیچ نفعی از بابت کشاورزی ما به دولت نمیرسد که مثل داعشیها با ما برخورد میکنند.
کشاورز دیگری اظهار داشت: ما انتظار داریم که دولت تدبیر و امید با ما همچون شعارش راست و صادق باشد و به ما کمک کند، نه اینکه با لشکرکشی آب منطقهای، باعث ضرر میلیونی ما شود.
وی افزود: اگر این مشکل حل نشود، هر کشاورزی حداقل 50 میلیون تا 100 میلیون ضرر خواهد کرد و این موضوع باعث از هم پاشیدگی بنیان خانواده و زندگی ما میشود.
چندی پیش مدیرعامل سابق شرکت پالایش فجر جم از اختصاص دادن مبلغ ماهیانه 250 تا 300 میلیون تومان از این پالایشگاه به اداره آب منطقهای استان خبر داده بود و مدیرعامل شرکت آب منطقهای بوشهر نیز پس از چندی این صحبت را انکار نکرده بود. از گوشه و کنار خبر میرسید که بهدلیل استفاده پالایشگاه از چاههایی که در زمین اوقافی قرار گرفتهاند، مبلغی نیز به سازمان اوقاف پرداخت میشود. برداشتها و انتقال وحشتناک آب این منطقه جهت حفاری چاههای گاز از سوی شرکت ملی حفاری به بهانه ملی بودن طرح را هم باید به این تراژدی اضافه کرد.
نزدیک به 10 سنگشکن در شهرستان جم قرار دارد. برای استفاده از این سنگشکنها که در بستر رودخانه قرار دارند، مبالغ هنگفتی پرداخت میشود. مصرف بالای سنگشکن و برداشت شن و ماسه از بستر رودخانه ممنوع است اما متاسفانه با وجود هشدارها، این شن و ماسهها با بیمدیریتی برداشت شده و همه چیز را نابود کرده است.
به گفته کارشناسان، مصرف آب هر سنگشکن در جم به اندازه یک روستا با جمعیت 200 نفر است.
در اینکه باید از برداشت غیر قانونی جلوگیری شود، شکی نیست و باید از برداشتهای غیر قانونی ممانعت کرد اما برخوردهای دوگانه منابع آب، نگرانیهای شدیدی را در منطقه جم و ریز به وجود آورده است.
جم به «دشت ممنوعه آب» معروف شده اما دیده میشود که کشاورزی با 50 سال فعالیت در این زمینه، بهدلیل کفشکنی نیم متر از چاه زمینش، درگیر نامهنگاری ادارههای مرتبط و غیر مرتبط میشود و از سویی دیگر کسی که دو سال است بهدلیل ورشکستگی، کشاورزی را آغاز کرده تا شاید سودی عایدش شود، مشکلی در این زمینه ندارد.
از بین بردن کشت کشاورزی که دو ماه دیگر باید برداشت محصول کند، خلاف انسانیت است. در اینجا این سوال مطرح میشود که چرا برای جلوگیری از کار این کشاورزان، دو ماه پیش اقدام مناسبی صورت نگرفته است.
برداشت غیر قانونی و بدون حساب و کتاب پالایشگاههای نفت و گاز بار دیگر نگرانیهای بسیاری را برای مردم این مناطق به وجود آورده و تنها حقی که در میان پایمال میشود، حق مردم بیبضاعت آن منطقه است.
انتظار میرود آب منطقه مدیریت شود و در کنارش با افراد حقیقی و حقوقی برخورد شود تا دیگر اتفاقاتی از این دست که مدتهاست گریبانگیر شهرستان جم شده است،تکرار نشود.
شایان ذکر است که خبرنگار ما در همین زمینه درصدد مصاحبه با رئیس اداره آب منطقهای شهرستان جم بود که با امتناع این مدیر از گفتوگو، دغدغههای کشاورزان بیپاسخ ماند.