یوسف قادریان در گفتگو با مهر اظهار کرد: پس از مسابقات قهرمانی آسیا تمام فکر و توانم را برای کسب مدال طلای مسابقات جهانی گذاشته بودم و با آمادگی بالا در این مسابقات حاضر شدم.
وی افزود: در مسابقات فرنگی حریفان قدرتمندی را از پیش رو برداشتم و اگر کمی خوش شانس بودم و داوری ها کمی منصفانه تر بود می توانستم به فینال برسم و طلایی شوم.
قادریان ادامه داد: وزنی که در آن کشتی گرفتم المپیکی نیست و باید در ادامه به وزن بالاتر یعنی ۸۵ کیلو گرم بروم. به نظرم توان موفقیت در این وزن را دارم و امیدوارم در مسابقات انتخابی تیم ملی در ماه آینده با آمادگی کامل حاضر شوم و درنهایت مسافر مسابقات المپیک ریو شوم.
مسابقات جهانی برای من کلاس درس بود
نفر سوم مسابقات جهانی کشتی فرنگی با بیان اینکه تجربیات گرانبهایی از اولین حضورش در مسابقات جهانی کسب کرده است گفت: فضای مسابقات و حضور برترین های کشتی جهان در این مسابقات به نظرم یک کلاس درس عالی است و اگر کمی هوشیار باشی می توانی اندوخته زیادی از این آوردگاه داشته باشی.
قادریان تصریح کرد: به شخصه چیزهای زیادی از حضور در مسابقات آمریکا کسب کردم و امیدوارم این تجربیات من را در ادامه این مسیر سخت یاری کند.
تیم ملی اسیر نا داوری ها شد
این کشتی گیر البرزی به عملکرد تیم ملی کشتی فرنگی هم اشاره کرد و گفت: به نظرم ناداوری ها عامل اصلی نرفتن ایران روی سکو بود.ما در چند وزن این استحقاق را داشتیم تا به مدال طلا برسیم و حداقل در بین سه تیم برتر مسابقات جای بگیریم اما در نهایت عنوان چهارم ماحصل کار نفرات ما بود.
قادریان در ادامه با گلایه از بی توجهی مسئولان استان گفت: وقتی با کسب مدال برنز جهانی به کشور بازگشتم هیچ یک ازمسئولان استانی برای استقبال و گفتن یک تبریک ساده به سراغم نیامد.
استقبال از یک مدال آور توقع زیادی نیست
ملی پوش تیم ملی فرنگی ایران افزود: جای تعجب و تاسف دارد که حتی مسئولان هیئت کشتی و مدیرکل ورزش وجوانان استان البرز به خود زحمت ندادند به استقبال ما بیایند و من از این بابت بسیار ناراحتم.
قادریان اظهار کرد: ما نماینده استان البرز در بالاترین سطح از مسابقات جهانی بودیم، کسب مدال برنز برای هر کشوری یک افتخار است بنابراین فکر نمی کنم حضور مسئولان ورزش یک استان در مراسم استقبال از یک ورزشکار توقع زیادی باشد.
قادریان در پایان افزود: انگیزه زیادی برای رسیدن به کسب مدال المپیک دارم و این توان را در خود می بینم که باز هم در میادین مهم برای کشورم افتخار آفرینی کنم به شرط آنکه حمایت لازم از ما صورت گیرد و حداقل در استان خودمان مورد بی توجهی و بی مهری واقع نشویم.
