ویژه نامه روزنامه ایران استان البرز روز سه شنبه در گزارشی با عنوان 'از نظارت تا بصارت ' به موضوع ایمنی کار بخصوص برای کارگران ساختمانی پرداخت.
در این گزارش می خوانید: طبق گزارش رسمی سازمان پزشکی قانونی، روزانه به طور متوسط پنج کارگر در نقاط مختلف کشور براثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست می دهند.
سازمان پزشکی قانونی در گزارشی از کشته شدن یک هزار و 517 کارگر در کشور بر اثر حوادث ناشی از کار در 10 ماه نخست سال گذشته خبر داده و مهمترین علت های حوادث ناشی از کار را به ترتیب سقوط از بلندی، اصابت اجسام سخت، برق گرفتگی و سوختگی برشمرده و تاکید کرده است: بیشترین قربانیان حوادث ناشی از کار را کارگران ساختمانی و سقوط از بلندی تشکیل می دهند.
این آمار را از آن جهت مقدمه این نوشته قرار دادیم که به خوبی منظور ما ' از نظارت تا بصارت ' ( بصارت از کلمات هم خانواده بصیر و بصیرت به معنی روشن بینی و دانایی ) را به گویاترین شکل توضیح می دهد.
سالهاست که در نزدیکی محله ما یک مغازه آرایش و به قولی پیرایش مو فعال است که به تازگی بازرسان یکی از نهادهای نظارتی احتمالا بهداشت محیط در اقدامی شایسته و قابل تحسین آرایشگر این مغازه را موظف به پوشیدن روپوش سفید کرده است که کاری بس پسندیده است.
از طرفی این روزها ما هم همچون سایر شهروندان کرجی شاهد و ناظر قد کشیدن ساختمانهای اطراف خود هستیم، ساختمانهایی چهار تا پنج طبقه و باید اعتراف کنم که هرگاه چشمم به کارگران در حال کار روی ساختمان رو به رویی آنهم در ارتفاع دستکم 20 متری آن می افتد، بلافاصله از ترس چشم هایم را می بندم و روی برمی گردانم.
تصور کنید کارگری در لبه این ساختمان بلند و بدون هرگونه وسایل ایمنی این طرف و آن طرف می رود و حتی بی اینکه به جایی بند باشد کارگر دیگری ابراز و مصالح برای او پرتاب می کند و او همچون بندبازهای سیرک، این ابزار و وسایل را باید روی هوا دریافت کرده و کار بگذارد.
شاید گفته شود این کار هرروزه این کارگران است و آنها در کار خود خبره شده اند، اما واقعا دلهره آور است چرا که فقط یک اشتباه کوچک می تواند به اتفاق غیرقابل جبرانی منجر شود، همانگونه که سازمان پزشکی قانونی مرگ روزانه دستکم پنج کارگر را براثر این سهل انگاریها تایید کرده که به نوبه خود آمار تکان دهنده ای است.
حال، کلاه ایمنی زرد و سبز رنگ بر سر مسوولان هنگام بازدید چند دقیقه ای از یک طرح عمرانی و ساختمانی و یا موظف کردن آرایشگر محله ما به پوشیدن روپوش را در کنار این کارگران ساختمانی قرار دهیم و این پرسش ساده را مطرح کنیم که چه کس و یا چه نهادی وظیفه نظارت و برخورد قانونی در این زمینه را دارد؟
آمار رسمی دیگری حاکی از آن است که اکنون 70 درصد از حوادث ناشی از کار در پروژه های ساختمانی به سقوط از ارتفاع مربوط می شود که بخش عمده ای از آن را کارگران آرماتور بند و قالب بند تشکیل می دهند و از طرفی فعالان صنفی، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را به عنوان متولی نظارت بر ایمنی محیطهای شغلی می شناسند.
به هرحال، به زعم ما فرقی نمی کند که متولی و مسوول در معرض خطر قرار گرفتن این کارگران ساختمانی، خودشان هستند، یا کارفرمایان، مهندسان ناظر یا انجمن صنفی کارگران ساختمانی، بازرسان وزارت کار و یا اساسا نبود آموزش ایمنی کار، مهم رعایت قاعده پیشگیری قبل از وقوع فاجعه است که ما به عنوان شاهد عینی یکی از دهها و شاید صدها مورد از این فضاهای کاری به شدت خطرناک را بازگو کردیم، شاید مورد توجه و رسیدگی قرار گرفت و شاید هم نظارت با بصارت همراه شد.
